Αγαπητό μου ημερολόγιο, από Δευτέρα δίαιτα.

Ξέρω ότι αυτό λέμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες αλλά τι να κάνουμε αφού και φέτος όπως κάθε χρόνο τηρήσαμε το έθιμο να τρώμε έως την Κυριακή της Αναστάσεως σα κροκόδειλοι; Τώρα θα μου πεις ότι δε γίνεται αυτό, δεν έχω δίκιο, από τη στιγμή που πριν είχαμε νηστεία. Βλέπεις ημερολόγιό μου, στην Ελλάδα τη νηστεία την κρατούμε μόνον ποιοτικά (το είδος που τρώμε) αλλά όχι και ποσοτικά (που είναι εξίσου σημαντικό μέρος της).

Αυτήν τη χρονιά βεβαίως έχουμε και τη δικαιολογία της καραντίνας. Σχεδόν όλη μέρα μέσα, πόσες σειρές να παρακολουθήσεις χωρίς κάτι να μασουλάς, φυστικάκια, ποπ κορν και λοιπά; Να προσθέσω και το άλλο, βρε αδερφέ δε μπορούμε να είμαστε όλοι καλλιτεχνικές φύσεις και φιλομαθείς, ώστε να βγούμε από την καραντίνα πιο μορφωμένοι και καλλίφωνοι. Μερικοί θα βγούμε πιο ευτραφείς.

Έχουμε και του κόσμου τους σελέμπριτι που από τον πρώτο ως τον τελευταίο, έχουν επιδοθεί όλοι σ’ ένα όργιο μαγειρέματος. Μπορεί να μην ξέρω την προσωπική διαδρομή και τις σημαντικές στιγμές καθεμιάς και καθενός τους, αλλά σε προκαλώ να με ρωτήσεις με τι σοτάρει τα μανιτάρια η Όπρα Γουίνφρει. Έτσι όπως πάει το πράμα, στα μελλοντικά σόου μαγειρικής θα είναι προαπαιτούμενο, εκτός από τα τατουάζ φυσικά, να έχουν οι διαγωνιζόμενοι τουλάχιστον πτυχίο υποκριτικής και διακόσιες χιλιάδες followers.

Ευτυχώς να λέμε, το ουδέν κακόν αμιγές καλού των αρχαίων ημών, που φέτος δε μας κόβω για παραλία. Αν και θα πρέπει ιδιαίτερα φέτος να βγούμε μαζικά, για να δούμε α) αν ο χαρακτήρας μετράει περισσότερο από τους κοιλιακούς και β) αν όσοι κουβαλούν τους εν λόγω κοιλιακούς έχουν χαρακτήρα. Γιατί, μεταξύ μας είμαστε, και δίαιτα να ξεκινήσουμε, μας βλέπω να καταλήγουμε σαν το κλασσικό ανέκδοτο που λέει ότι έκανα δύο εβδομάδες δίαιτα κι έχασα δεκατέσσερις μέρες.

Σα να πείνασα. Πάω να δω τι έχει το ψυγείο και όσο για δίαιτα, από (την άλλη) Δευτέρα.