Στην αθάνατη Ελληνική επαρχία, κατά την αξέχαστη δεκαετία του ’80, η βάπτιση αποτελούσε το υπ’ αριθμόν 3 μεγάλο κοινωνικό γεγονός μετά το γάμο και τη λιτάνευση της ιεράς εικόνος του προστάτη άγιου της περιοχής. Σε σχέση με σήμερα όμως, είχε δύο βασικές διαφορές. Όχι φυσικά στην τελετή, αυτή έχει μείνει αναλλοίωτη εδώ και 2.000 χρόνια. Στο μετά.
Πρώτον, δεν ακολουθούσε γεύμα, καθιστό ή μπουφές. Τα γεύματα ήταν για τους γάμους και τις εκδηλώσεις των πολιτιστικών συλλόγων τις απόκριες. Η μόδα να παρατίθεται συμπόσιο μετά από βάφτιση, ξεκίνησε δειλά δειλά τη δεκαετία του ’90, κορυφώθηκε το 2005-2010 και στη συνέχεια υποχώρησε ελαφρώς, ένεκα η κρίση.
Δεύτερον, και καλύτερο, ο/η νονός/να καλούσε τα πιτσιρίκια που ήταν παρόντα στη βάφτιση (ή απλά περνούσαν απ’ έξω και σταμάτησαν να πάρουν το γλυκό (που ακόμη σερβίρεται μετά την τελετή) και τους έδινε από ένα κατοστάρικο. Τριάντα τρία (33) λεπτά του ευρώ τη σήμερον ημέρα και τα μικρά ούτε που θα το έφτυναν αλλά τότε αγόραζες ένα παγωτό μαρεγκάτα και σου έμενε κι ένα 20ρικο ρέστα.
