Ω Έρωτα, γλυκόπικρη πνοή, πυρ άσβεστον εντός ψυχής, ζωής πηγή, θανάτου σκιά, αέναης πάλης αθλητή. Γεννάς ομορφιά, πόθο άκρατο, φλόγα που καίει αθόρυβα, μα οδηγείς και σε μανία τυφλή, σε μονοπάτια σκότους βαθιά.

Αν σας ζητούσα να μαντέψετε σε ποιον αρχαίο ποιητή (ή ποια ποιήτρια) ανήκει το παραπάνω απόσπασμα, τι θα λέγατε; Πίνδαρο, Σαπφώ, Τέρπανδρο ή κάτι παρόμοιο.

Εκτός αν έχετε πονηρέψει πια και ψάχνετε στις λεπτομέρειες, εκεί που κρύβεται ο Διάβολος. Ο οποίος στη συγκεκριμένη περίπτωση ακούει στ’ όνομα Τεχνητή Νοημοσύνη.

Οι στίχοι είναι δημιουργία ενός προγράμματος ΤΝ (δωρεάν μάλιστα για τις πρώτες πενήντα φορές) κατά το 70% γιατί το άλλο 30% είναι δικές μου διορθώσεις, που στην πραγματικότητα τους βελτίωσαν τοσο συντακτικά όσο και νοηματικά.

Όλο αυτό το έκανα στο πλαίσιο της έρευνάς μου για το κατά πόσον η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί ν’ αντικαταστήσει τους λογοτέχνες πάσης φύσεως.

Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δείχνουν ότι παρ’ ότι οι μηχανές υπολείπονται σε φαντασία (βασικό στοιχείο της λογοτεχνίας) υπερτερούν τρομακτικά σε όγκο και ταχύτητα παραγωγής κειμένων.

Κι επειδή στην εποχή μας η ποσότητα υπερισχύει της ποιότητας, μας βλέπω για 5 με 10 χρόνια ακόμη να διαβάζουμε πονήματα προερχόμενα από το χέρι, το μυαλό και την ψυχή του ανθρώπου.

Μετά: «Ο δημιουργός του ρομαντικού μυθιστορήματος Πόθοι στα στάχια, Ρ-345Υ μοντέλο 2033, υπογράφει αντίτυπα στο φουαγιέ».