Όλοι ξέρουμε το κάθε σύμπαν ή Universe που κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια την ποπ κουλτούρα μας, με προεξάρχοντα αυτά της Marvel και της D.C. Μιλάμε φυσικά για τις ταινίες που διαδραματίζονται όλες στον ίδιο χωροχρόνο με υπερήωρες και υπερκακούς να συμμετέχουν ο ένας στην ταινία του άλλου, προς τέρψιν των απανταχού fanboys.
Αυτό το μπλέκω-τα-κινηματογραφικά-μου-μπούτια έχει σα σκοπό να δημιουργήσει έναν αλληλένδετο κόσμο (Universe) όπου οι χαρακτήρες θα μπορούν ν’ αλληλεπιδρούν σύμφωνα με τις ανάγκες της ιστορίας και της ατάλαντης φιλενάδας του κάθε παραγωγού. Αλλά, όπως σε πολλά πράγματα, κι εδώ οι Αμερικάνοι έρχονται δεύτεροι.
Ο παλιός καλός Ελληνικός κινηματογράφος, έχει το δικό του Σύμπαν. Που από τούδε και στο εξής θα ονομάζεται Greek Universe ή GU. Το εξασκημένο μάτι μπορεί να συλλέξει στοιχεία του Greek Universe που βρίσκονται σκόρπια εδώ κι εκεί.
- «Κάτι κουρασμένα παλληκάρια» (1967)
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και τραγουδά το «Crazy crazy girl» της Ζωΐτσας της Λάσκαρη που κάνει ντεμπούτο στην ταινία «Οι θαλασσιές οι χάντρες» ένα χρόνο πριν. Ο Κωνσταντάρας, σαν καθαρόαιμος γλεντζές, έχει επισκεφθεί από τους πρώτους το μαγαζί και ενθουσιασμένος από το κοριτσίστικο γκρουπ, θυμάμαι ακόμη το χιτάκι τους.
- Ο «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» και «Η Αλίκη στο Ναυτικό»
Δύο ταινίες που τις χωρίζουν επτά χρόνια (1954-1961) και τις ενώνει ένα μουσικό θέμα. Στο «Θανασάκη» κατά τη σκηνή της προκήρυξης των εκλογών, ακούγεται ένα μουσικό κομμάτι. Ακούστε το προσεκτικά εδώ από 00.09 μέχρι το 00.29. Εάν σας φανεί γνωστό, έχετε δίκιο. Είναι το ίδιο με το «τράβα μπρος» της Αλίκης. Για του λόγου το αληθές, εδώ. Ο δημιουργός του «τράβα μπρος» (προφανώς υποστηρικτής του Θανασάκη) παίρνει ένα μέρος του ύμνου του κόμματος και το μελοποιεί. Μεταδίδοντας μέσω των στίχων το μήνυμα, στους απανταχού Γκοβοτσικούς.
- Ο «Φίφης»
Ο Φίφης είναι ένας ρόλος του Σταύρου Παράβα. Τον υποδύεται σε μια σειρά από ταινίες όπου όχι μόνον ενσαρκώνει τον ίδιο χαρακτήρα αλλά και σε παρεμφερή «καλλιτεχνικά» επαγγέλματα. Αφού παίρνει το μάθημά του ως βοηθός απατεώνα στον «Ουρανοκατέβατο», αποφασίζει να εξερευνήσει την καλλιτεχνική του φύση. Μετά το κανόνι που βαράει του ΝΑΥΤΗ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙ στον «Εμίρη και τον κακομοίρη» και το πέρασμά του ως Ανιματέρ στον «Φίφη τον ακτύπητο», βρίσκει απάγκιο ως αισθητικός και δημόσιες σχέσεις στο σαλόνι ομορφιάς της Μαίρης Αρώνη, για να δει «Μικρούς και μεγάλους εν δράσει».
- Τα σίκουελ.
Ναι, πιάνονται και αυτά. Οι συνέχειες μιας ταινίας, δηλώνουν όσο τίποτε άλλο ένα κοινό τόπο και χρόνο δράσης. Στο Greek Universe, τα πλέον χαρακτηριστικά είναι δύο. Το «Θου-Βου Φαλακρός Πράκτωρ, επιχείρησις Γης Μαδιάμ» όπου ο Θου-Βου προσλαμβάνει τον υποπράκτωρ Μαπ-31 ως βοηθό και τα κάνουν όλα Γης Μαδιάμ και το «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο» που ακολουθεί τους δύο λατερνατζήδες στη μετά τη «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» εποχή, με περισσότερο προβληματισμό και σκοτεινότερα χρώματα. Αλλά με χάπι εντ.
- «Το κάδρο»
Αν ισχυρισθείτε ότι δεν έχετε προσέξει ποτέ το κάδρο της φωτογραφίας, θα ψεύδεσθε χειρότερα και από τη Σούζη που και ψεύδεται και τρώει. Ο εν λόγω τσιγκελουμούστακος κύριος εμφανίζεται όχι σε μία αλλά σε πέντε τουλάχιστον ταινίες. ‘Αλλοτε ως Χαρίλαος να τον μοιρολογεί η Βασιλειάδου, άλλοτε ως πατήρ Μαυρογυαλούρος να θυμίζει το ένδοξο παρελθόν της οικογενείας και άλλοτε ως θείος Κλέαρχος να ξεπλένει το μαύρο χρήμα της Γκέλυ Μαυροπούλου στην «Κυρία του κυρίου». Η αλλαγή στην ταυτότητα κάθε φορά, συνδέεται με το σχέδιο του πρωταγωνιστή που επιτάσσει έναν ευυπόληπτο πρόγονο και ίσως τη χαμηλή τιμή αγοράς του κάδρου. Πλήρες άρθρο εδώ.
- «Μια ζωή την έχουμε – Αλλοίμονο στους νέους»
Αυτή η σύνδεση είναι περισσότερο θεωρία συνωμοσίας. Η οποία λέει ότι η ταινία «Αλλοίμονο στους νέους» γυρισμένη αργότερα, είναι το prequel της ταινίας «Μια ζωή την έχουμε». Δώστε βάση. Στην ταινία «Αλλοίμονο στους νέους» ο πρωταγωνιστής (Ανδρέας) έρχεται σε συμφωνία με το διάβολο, ώστε να τον κάνει νέο αλλά φτωχό και να διεκδικήσει την κοπέλα που αγαπά από ένας πλούσιο γέρο. Στο τέλος ενώ χάνει από το γέρο λεφτά και ανακαλύπτει ότι όλα είναι ένα όνειρο μονολογεί: Αχ! Τι να σου πω, μωρέ, που ήρθε ο διάβολος, αλλά ήρθε στον ύπνο μου. Δεν ερχόταν στο ξύπνιο μου και σου ΄λεγα εγώ! Γιατί τώρα ξέρω καλά πώς να τον παζαρέψω. Νέος, βέβαια, κι ωραίος, αλλά όχι φτωχός. Μην κοιτάς που ήρθε στον ύπνο μου και μου την έσκασε! Για να΄ρθει και στο ξύπνιο μου και σου λέω εγώ!…..
Η θεωρία συνωμοσίας λέει ότι ο διάολος επισκέπτεται τον Ανδρέα και στον ξύπνιο του. Αυτή τη φορά τον παζαρεύει λίγο καλύτερα. Αποκτά την ταυτότητα ενός υπαλλήλου τραπέζης (Κλέων) στον οποίο πέφτουν με άδικο (διαβολικό) τρόπο, ένα εκατομμύριο εκατόν μία χιλιάδες εκατόν μία και δέκα (νέος αλλά όχι φτωχός) στα χέρια του, για να διεκδικήσει τον έρωτα μιας γυναίκας από έναν πλούσιο γέρο. Η κατάληξη είναι σχεδόν ίδια. Σπαταλά τα χρήματα και χάνει την αγάπη του.
Όποιο άλλο στοιχείο έχετε ή βρείτε που να θωρακίζει ή να αμφισβητεί το Greek Universe, παραθέστε το ελεύθερα. Μια μικρή βοήθεια να σας προσφέρει και αυτό το άρθρο.
