Η πρακτική της τήρησης ενός λεπτού σιγής πριν από αθλητικούς αγώνες, όπως και σε άλλες δημόσιες εκδηλώσεις, έχει τις ρίζες της στις αρχές του 20ού αιώνα.

Αν και δεν υπάρχει μία και μοναδική τεκμηριωμένη περίπτωση που να σηματοδοτεί την έναρξη αυτής της παράδοσης του ενός λεπτού σιγή, υπάρχουν κάποιες σημαντικές στιγμές που συνέβαλαν στην καθιέρωσή της.

Μία από τις πρώτες καταγεγραμμένες περιπτώσεις τήρησης ενός λεπτού σιγής έλαβε χώρα στην Πορτογαλία το 1912, στη μνήμη του βασιλιά Κάρολου Α’. Επίσης, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η πρακτική αυτή άρχισε να διαδίδεται σε διάφορες χώρες, ως ένδειξη σεβασμού προς τα θύματα του πολέμου. Στην Ελλάδα, η τήρηση ενός λεπτού σιγής πριν από αθλητικούς αγώνες καθιερώθηκε σταδιακά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχικά ως φόρος τιμής στους πεσόντες των πολέμων και αργότερα επεκτάθηκε και σε άλλες περιπτώσεις, όπως ο θάνατος σημαντικών προσωπικοτήτων του αθλητισμού ή άλλων τραγικών γεγονότων.

Σήμερα, η τήρηση ενός λεπτού σιγής πριν από αθλητικούς αγώνες αποτελεί μια παγκόσμια πρακτική, που συμβολίζει τον σεβασμό, την αλληλεγγύη και την ανάμνηση. Είναι μια στιγμή περισυλλογής και σιωπηλής προσευχής, που υπερβαίνει τα όρια των εθνικοτήτων, των θρησκειών και των πολιτισμών.

Επίσης, το ενός λεπτού σιγή, το βρίσκουμε και σαν τίτλο τραγουδιού του Βασίλη Τερλέγκα.