Η αξία της προετοιμασίας, ή όπως λέει ο κάθε σωστός πρόσκοπος «Έσο έτοιμος», είναι από εκείνα τα πράγματα που δεν εκτιμάς μέχρι να τα χρειαστείς. Ιδιαίτερα σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Παρασκευή απόγευμα, στη στροφή πριν το Καλλιμάρμαρο. Κίνηση, μποτιλιάρισμα, φανάρια λάθος ρυθμισμένα, οδηγοί που δεν ξέρουν να οδηγούν, τα γνωστά. Αίφνης, ένα φορτηγάκι στην τέρμα δεξιά λωρίδα αρχίζει να καπνίζει. Όχι από το κακό του αλλά κανονικά, σαν καμινάδα. Στο επόμενο λεπτό το καπό έχει πιάσει φωτιά και μοιάζει με μπάρμπεκιου αρχαρίου.
Σε μια τέτοια συνθήκη, οι ενέργειες που απαιτούνται είναι οι κάτωθι:
- Τόσο ο οδηγός του οχήματος όσο και οι γύρω του αρπάζουν τους πυροσβεστήρες και σβήνουν τις φλόγες.
- Οι πιο μακριά, τηλεφωνούν τόσο στην Πυροσβεστική (διότι καλόν είναι να κοιτάξουν τη φωτιά οι επαγγελματίες) όσο και στην Αστυνομία (διότι κάποιος πρέπει ν’ ανοίξει το δρόμο στα Πυροσβεστικά).
- Οι λοιποί ανοίγουν το δρόμο φεύγοντας με τάξη.
Τι έγινε:
- Ο οδηγός του οχήματος άνοιξε την πόρτα κι έτρεξε γρηγορότερα και από πολιτικό που του τάζουν Υπουργείο, μαζί με τέσσερις επιβάτες στο ακριβώς πίσω αυτοκίνητο.
- Οι πιο μακριά κοίταζαν τις φλόγες να αντριεύουν, εκτός από έναν που επαναλάμβανε σαν κολλημένο βίντεο στο youtube «φωτιά, φωτιά, φωτιά».
- Οι λοιποί, οδηγώντας όπως να’ ναι και παραβιάζοντας κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας και ασφαλείας, εξαφανίστηκαν γρηγορότερα κι από βουλευτή που χάνει την ασυλία του.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, όσο κοινότοπο και ν’ ακούγεται, από τύχη δε θρηνήσαμε θύματα. Εντάξει, όχι μόνο από τύχη. Κι από τη σωστή αντίδραση μερικών οδηγών. Το δραματικό είναι ότι όλοι όσοι ενεπλάκησαν στο γεγονός, δε θα κάνουν τίποτε ώστε να είναι περισσότερο προετοιμασμένοι για μιαν αντίστοιχη μελλοντική φορά.
Στο διά ταύτα τι να κάνουμε; Να γίνουμε συνδυασμός Παλαμήδη, Ράμπο και Ηλία Μούραμετς για την υποθετική περίπτωση που θ’ αντιμετωπίσουμε έναν κίνδυνο; Η απάντηση είναι όχι. Αλλά μπορούμε, γι αρχή τουλάχιστον, να είμαστε σε θέση να χειριζόμαστε έναν πυροσβεστήρα.
