Για τη γενναιότητα και το θάρρος στο διαδίκτυο, σας μίλησα εδώ https://bit.ly/2CGJJ0m καιρός να μιλήσουμε και για τα εκτός νετ, τα δύσκολα δηλαδή.
Στη γειτονιά, αργά με ψυχή φορτωμένη, έχουν μαζευτεί κάτι προέφηβοι (για τους οποίους κανένας γονιός δεν ανησυχεί που είναι και τι κάνουν) και φασαρίζουν (sic) πάνω από μία μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού. Ανάθεμα βεβαίως αν οι εννιά από τους δέκα καταλάβαιναν τι τους έλεγε ο δέκατος, αυτό είναι άλλο θέμα.
Επειδή κάνουν όμως σαματά και είναι δύο και κάτι καθημερινή, ένας γείτονας τους κάνει παρατήρηση με την προτροπή παράλληλα να γυρίσουν στα σπίτια τους. Ένας, τσαμπουκαλεύεται. Και κατέβα κάτω θείο και κάτι τέτοια. Οι άλλοι του λένε «έλα ρε Βαγγέλη σταμάτα» αλλά ο Βαγγελάκης την έχει δει Ομέρ Βρυώνης. Υπήρχαν και κορίτσια στην παρέα και λίγο bad boy attitude σας γοητεύει εσάς τις αθώες παιδίσκες.
Εδώ, η πρώτη παρατήρηση. Ο Βαγγελάκης δεν επέδειξε γενναιότητα διότι είχε άδικο. Ο γενναίος δεν τσαμπουκαλεύεται άνευ λόγου και αιτίας, πολύ περισσότερο δε, δεν ασχημονεί. Και αυτό γιατί όπως έχω προειπεί, η γενναιότητα πηγάζει από τα μέσα μας. Από εκεί που άλλοι το λένε συνείδηση, άλλη ψυχή και άλλοι Θεό. Ο πραγματικά γενναίος αναγνωρίζει το σφάλμα του, απολογείται και αποχωρεί.
Και εδώ, η δεύτερη. Ο Βαγγελάκης, έστω και με τη δύναμη που του χάριζε η ομάδα, θα μπορούσε στην καλύτερη, να επιδείξει θάρρος. Όταν όμως ο γείτονας εμφανίστηκε στο μπαλκόνι επιδεικνύοντας όχι θάρρος αλλά ένα βαρέων βαρών σωματότυπο, ο Βαγγελάκης έβαλε την ουρά κάτω από τα σκέλια και αποχώρησε αναξιοπρεπώς. Από τότε, δεν τον ξανακούσαμε ούτε αυτόν ούτε τη λοιπή κομπανία.
Ελπίζω να πήρε ένα μάθημα ζωής και ν’ αναλώνει από τούδε και στο εξής το τσαμπουκαλίκι του στην υπεράσπιση ευγενών και δίκαιων σκοπών. Αν και φοβάμαι ότι απλά την επόμενη φορά θα «κοκορέψει» (sic) αφού πρώτα βεβαιωθεί ότι ο αντίπαλος είναι κάτω από τα δικά του κυβικά.
