Η Λίτσα, καλή της ώρα όπου και να βρίσκεται, ήταν συνάδελφός μου σε ένα καφέ, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Η Λίτσα για να είμαι ακριβής, ήταν υφισταμένη μου γιατί εγώ είχα τον ανεπίσημο τίτλο του Μπαρίστα (τότε μας έλεγαν καφετζήδες) και όσο να’ ναι η θέση μου ήταν κατά τι καλύτερη μιας και είχα κάποια να τις δίνω εντολές.
Η Λίτσα ήταν επίσης κόρη του Κυρ Γιάννη του Λαχαναγορίτη. Τακτικός πελάτης, άκουσε μια μέρα ότι ψάχνουμε σέρβις και μας πρότεινε την κόρη του. Καλό κορίτσι, δε θα δημιουργήσει προβλήματα, είναι και κοντά το σπίτι και δε θα καθυστερεί στη βάρδια.
Το αφεντικό, και φίλος μου, ανέθεσε σε μένα να κάνω τις διαπραγματεύσεις. Εκείνος, ως ωραίος, ασχολούταν με τις δημόσιες σχέσεις του μαγαζιού του κι εγώ έκανα όλα τα εκτελεστικά. Και τους καφέδες.
Έφτιαξα λοιπόν ένα βαρύγλυκο στον Κυρ Γιάννη και καθήσαμε να τα πούμε. Μισθούς, δικαιώματα, υποχρεώσεις, τα βρήκαμε αμέσως. Παρόλα ταύτα υπήρχε μια ερώτηση που έπρεπε να κάνω πριν δώσουμε τα χέρια.
-Κυρ Γιάννη απ’ όσο ξέρω έχεις γραφείο/αποθήκη μέσα στη λαχαναγορά. Γιατί δεν παίρνεις τη Λίτσα κοντά σου; Να μάθει και τη δουλειά;
-Κοίτα, Η Λίτσα είναι ακόμα μικρή. Αν την πάρω κάτω μαζί μου όλοι θα την αντιμετωπίσουν σαν την κόρη του αφεντικου. Δε θέλει πολύ να πάρουν τα μυαλά της αέρα. Άστην εδώ να ψηθεί λίγο πρώτα. Να μάθει πως βγαίνει το μεροκάματο.
Παλαιάς σχολής ο Κυρ Γιάννης όπως καταλαβαίνετε κι επειδή εμένα μου αρέσουν τέτοιοι χαρακτήρες, έπιασε η Λίτσα δουλειά. Και καλό κορίτσι και καλή στο δίσκο και ο πατέρας της κάθε βράδυ με μια παρέα να πίνουν ένα μπουκάλι Πέρδικα πληρώνοντας ουσιαστικά το μεροκάματό της.
Τους έβγαζα μάλιστα και καλό συνοδευτικό, καροτάκι με ξύδι και λεπτόκαρα (αυτά που εσείς οι Βάνδαλοι ονομάζετε φουντούκια) παρά τις αντιρρήσεις του θείου του φίλου μου, και άτυπου Διευθυντή, για τα «περιττά έξοδα». Και το έστελνα με τη Λίτσα.
Έμεινε όσο έμεινα κι εγώ στο μαγαζί και φύγαμε για διαφορετικούς λόγους. Εγώ γιατί η κανονική μου εργασία είχε γίνει πλέον τρομερα απαιτητική κι εκείνη γιατί ο αντικαταστάτης μου βγήκε πέφτουλας και ο Γιάννης δε σήκωνε αγαπητιλίκια.
Η Λίτσα μετά το σύντομο αλλά σοβαρό εργασιακό βίο υπό τις οδηγίες μου, ανέλαβε νευραλγικό πόστο στην οικογενειακή επιχείρηση και τα πήγε μια χαρά.
