Η Φαίδρα, κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης, αποτελεί μια από τις πιο τραγικές φιγούρες της Ελληνικής μυθολογίας με μια ιστορία γεμάτη πάθος, απαγορευμένο έρωτα και καταστροφή.
Όταν ο Δευκαλίωνας διαδέχτηκε τον αδελφό του Μίνωα στην ηγεσία της Κρήτης, έγινε φίλος με το Θησέα σβήνοντας την παλιά έχθρα μεταξύ των δύο βασιλείων τους. Για να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο οι νέοι δεσμοί, ο Θησέας νυμφεύθηκε την ανηψιά του τη Φαίδρα.
Αυτή ήταν μια συνηθισμένη τακτική μεταξύ συμμαχικών κρατών όχι μονάχα μυθολογικά αλλά και ιστορικά μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα όπου η βασιλεία ξεκίνησε να φθίνει.
Η Φαίδρα ζούσε μια φαινομενικά ευτυχισμένη ζωή όμως η σκληρή αρχαιοελληνική μοίρα είχε άλλα σχέδια. Μια μέρα στην Τροιζήνα (μητρική πόλη του Θησέα) είδε τον Ιππόλυτο, το γιο του Θησέα από τον προηγούμενο γάμο του με την Αμαζόνα Αντιόπη, να γυμνάζεται στο Ιερό της Αφροδίτης.
Τον παρακολουθούσε μάλιστα, κρυμμένη πίσω από μια Μυρτιά που φύτρωνε στο Ιερό και γι’ αυτόν το λόγο η Αφροδίτη (που έβλεπε τι γινόταν αλλά έκανε τα στραβά μάτια) απέκτησε το καθόλου κολακευτικό παρατσούκλι, Κατασκοπία.
Κατά μία άλλη εκδοχή, η ίδια η θεά χειραγώγησε τη Φαίδρα όχι απλά να τον παρακολουθήσει αλλά και να τον ποθήσει τρελά, γιατί ο Ιππόλυτος ήταν αφιερωμένος στην Άρτεμη και δεν της προσέφερε θυσίες όπως οι άλλοι νέοι.
Όπως και να’ χει, όταν η Φαίδρα τον είδε για δεύτερη φορά στην Αθήνα, του προσφέρθηκε χωρίς όρους αλλά εκείνος από σεβασμό προς την Αρτέμιδα και τον πατέρα του, απέρριψε τον έρωτά της χωρίς δεύτερη σκέψη. Η απόρριψη σε συνδυασμό με τη ντροπή οδήγησαν τη Φαίδρα στην απελπισία.
Για να εκδικηθεί τον Ιππόλυτο, τον κατηγόρησε ψευδώς στο Θησέα ότι προσπάθησε να την βιάσει. Εκείνος, θυμωμένος και πληγωμένος, καταράστηκε τον γιο του ζητώντας από τον Ποσειδώνα να τον τιμωρήσει.
Ο θεός της θάλασσας εισάκουσε την κατάρα και καθώς ο νέος έτρεχε με το άρμα του κοντά στο γκρεμό μιας παραλίας, έστειλε ένα θαλάσσιο τέρας να βγει ξαφνικά στην επιφάνεια τρομοκρατώντας τ’ άλογα. Ο Ιππόλυτος, παρασυρμένος από το άρμα του έπεσε στο γκρεμό και βρήκε τραγικό θάνατο.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε αργότερα, όταν η τροφός της Φαίδρας ομολόγησε την σκευωρία. Η γυναίκα, συντετριμμένη από τις πράξεις της και την τραγική κατάληξη του Ιππόλυτου, αυτοκτόνησε.
Η ιστορία της Φαίδρας αποτελεί μια διαχρονική τραγωδία για την καταστροφική δύναμη του πάθους, την αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί στις επιθυμίες του και τις τραγικές συνέπειες της ψευτιάς και της εκδίκησης. Η Φαίδρα, παγιδευμένη ανάμεσα στο καθήκον και τη λαγνεία, έγινε σύμβολο της ανθρώπινης αδυναμίας και της τραγικής κατάληξης.
Για περισσότερη Ελληνική μυθολογία, διαβάστε εδώ για το Μινώταυρο.
