Είμαστε, χωρίς αμφιβολία, λαός παθιάρικος. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου κάτι παθαίνουμε κι αφιονιζόμαστε. Το κακό, για μένα, είναι ότι διοχετεύουμε το πάθος μας σε λάθος κατεύθυνση. Ιδιαίτερα αυτοί/αυτές που με το ζόρι βγάζουν εφτά χιλιάρικα το χρόνο και σκοτώνονται να υπερασπιστούν όσες/όσους βγάζουν εφτά χιλιάρικα το μήνα. Ή και τη μέρα.
Είμαι καβάλα στο μεταλλικό μου πόνυ και τρέχω πάνω στην καυτή άσφαλτο, όμως πάντα εντός ορίου ταχύτητος. Το καλό όταν οδηγείς μηχανή είναι ότι μπορείς να κάνεις λίγο στην άκρια και ν’ ακούσεις τις ιστορίες που διαδραματίζονται, με πάσα λεπτομέρεια. Σαν την παρακάτω.
Ως γνωστόν, οι εκλογές έχουν ήδη τελειώσει. Αλλά στους δρόμους υπάρχουν ακόμη αφίσες που καλούν τον κόσμο σε προεκλογικές συγκεντρώσεις. Πιστεύω ότι οι περισσότερες θα μείνουν στη θέση τους μέχρι και το Σεπτέμβριο, αλλά σε έναν δήμο έχουν ξεκινήσει το ξήλωμα σεσούσης της καλοκαιρινής σεζόν.
Είναι το λοιπόν ο υπάλληλος και κατεβάζει μιαν αφίσα ενός κόμματος, αδιάφορο ποιου. Τον βλέπει ένας μεσήλικας κυριούλης και γίνεται έξαλλος. Του ζητά το λόγο, ο υπάλληλος του εξηγεί ότι μιας και πέρασε η ημερομηνία της συγκέντρωσης η αφίσα, δεν έχει πλέον νόημα και εκεί αρχίζει το πανηγύρι.
Ο κυριούλης του επιτίθεται, μόνο λεκτικά, κατηγορώντας τον ότι «βρίσκεται σε εντεταλμένη υπηρεσία». Δηλαδή ότι λίγο-πολύ, ο υπάλληλος δεν αποκαθηλώνει τον Αρχηγό για πρακτικούς λόγους αλλά διότι είναι φερέφωνο του αντίπαλου κόμματος. Ο σκοπός του δε, είναι να προσβάλει τον κόζμο που στηρίζει τον εν λόγω Αρχηγό.
Μάταια προσπαθεί να του εξηγήσει ότι πριν από αυτόν τον Αρχηγό, έχει κατεβάσει και αφίσες του άλλου Αρχηγού, του τρισκατάρατου για τον κυριούλη. Γιατί όπως καταλαβαίνετε το να κατέβουν οι αφίσες του «άλλου» είναι καλό. Με τα πολλά βουτάει την αφίσα από τα χέρια του υπαλλήλου και αποχωρεί κραδαίνοντάς την στον αέρα, σαν άλλο «εν τούτω νίκα».
Για περισσότερες ιστορίες καλοκαιρινή τρέλας, μπορείτε να επισκεφθείτε τους δύο παρακάτω συνδέσμους:
