Κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ. δηλαδή το Μεσαίωνα, οι Βυζαντινοί άρχοντες δεν ήταν και πολύ υπέρ του να μορφώνονται οι στρατιωτικοί. Ίσως γιατί όσο αυξάνεται το επίπεδο της μόρφωσης τόσο μειώνεται η επιθυμία να σφάξεις αλόγιστα.
Εξαίρεση αποτελεί ο Ποιητής, Ιππότης και Καλόγερος, Ιωάννης Γεωμέτρης. Εδώ μια παρένθεση. Πείτε ό,τι θέλετε για το Βυζάντιο αλλά για τα ονόματά τους δε μπορείτε να πείτε λέξη.
Ο Ιωάννης Γεωμέτρης σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία και μαθηματικά πιθανότατα κοντά στον διάσημο λόγιο Νικηφόρο Ερωτικό, καταξιωμένο δάσκαλο της εποχής. Αυτή η ευρύτητα γνώσεων και ενδιαφερόντων αποτέλεσε τη βάση για την πνευματική διαδρομή και το συγγραφικό έργο του.
Ο Ιωάννης Γεωμέτρης διακρίθηκε ιδιαίτερα ως ποιητής, αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό corpus επιγραμμάτων, ύμνων και άλλων ποιημάτων με ποικίλη θεματολογία. Τα θέματά του εκτείνονται από θρησκευτικά και φιλοσοφικά μέχρι ιστορικά και κοσμικά, καταδεικνύοντας το εύρος των ενδιαφερόντων και της παιδείας του. Ο Γεωμέτρης επιδεικνύει αξιοθαύμαστη ευχέρεια στο παιχνίδι με τις λέξεις και τα νοήματα, ενώ συχνά αξιοποιεί με πρωτότυπο τρόπο την κλασική μυθολογία και τα αρχαιοελληνικά λογοτεχνικά πρότυπα.
Η σταδιοδρομία του περιλαμβάνει τις γεμάτες γεγονότα βασιλείες του Νικηφόρου Β’ Φωκά (β. 963-969), Ιωάννη Α΄ Κουρκούα (β. 969-976) και των πρώτων ετών του Βασιλείου Β΄ Μακεδόνων (β. 976-1025). Ως αποτέλεσμα η ποίησή του είναι γεμάτη από αναφορές στις συγκρούσεις της εποχής του με τους Βουλγάρους και τους Ρως, όπως και στις εξεγέρσεις του Βάρδα Σκληρού και Βάρδα Φωκά του νεοτέρου. Μεταξύ των Αυτοκρατόρων ξεχωρίζει τον Νικηφόρο Β΄ με ιδιαίτερο έπαινο, ενώ καταγγέλλει τον δολοφόνο του Ιωάννη Α΄.
Αλλά δεν έμεινε μονάχα στα εξαίρετα φιλολογικά πονήματά του. Υπηρέτησε υπό τις διαταγές του Νικηφόρου Φωκά, του Ιωάννη Τσιμισκή και Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου, πολεμώντας εναντίον των Βουλγάρων κυρίως, εκείνες τις ταραγμένες δεκαετίες για τα Βυζαντινά όπλα.
Αργότερα, ακολούθησε το παράδειγμα πολλών σημαντικών Βυζαντινών λογίων και εγκατέλειψε τη στρατιωτική καριέρα για να ενδύσει το μοναχικό σχήμα. Ως μοναχός, αφιερώθηκε στη συγγραφή και τη μελέτη, αναδεικνύοντας την πολυπραγμοσύνη και την ευρυμάθειά του.
