Κυρία, γεννηθείσα το 1920 σε ωραίο επαρχιακό μέρος, χάνει την ταυτότητά της το 1960. Η εκδούσα αρχή των δελτίων αστυνομικής ταυτότητας, της ζητά μεταξύ άλλων δικαιολογητικών και ένα πιστοποιητικό γεννήσεως. Η κυρία, δημότης ακόμη του ωραιοτάτου επαρχιακού μέρους, προμηθεύεται από το ληξιαρχείο του τόπου γεννήσεώς της, το σχετικό πιστοποιητικό γραμμένο στο χέρι. Κι εκεί αποφασίζει να κάνει μια μικρή παρεμβασούλα.
Με όπλο την καλλιγραφία (υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία κάποτε), «διορθώνει» το 0 σε 8 και προσθέτει δίπλα στην ολογράφως ημερομηνία τη λέξη οκτώ. Και αμέσως αμέσως από μια τρελή τρελή σαραντάρα, μεταμορφώνεται σε μια ζωηρή τριανταδυάρα. Vanity woman in thy name, που έλεγε και ο Σερ Φράνσις Μπέικον, (περισσότερα εδώ https://bit.ly/2NXe8Yu). Ο χρόνος κυλά και η κυρία είναι πανευτυχής με τη νέα της ηλικία. Μέχρι που φτάνει το έτος 1978.
Στην υπηρεσία που εργάζεται δίνεται η δυνατότητα σε γυναίκες, με βάση κάποια κριτήρια, να συνταξιοδοτηθούν ακόμη και από τα 55 έτη. Κριτήρια που το πρόσωπο της ιστορίας πληρεί από 1.1.1978. Μόνο που σύμφωνα με την ταυτότητά της δεν είναι ακόμη 55 ετών αλλά μόλις 50.
Τι να κάνει; Να πει ότι έχασε την ταυτότητά της και να εκδώσει καινούργια με τη σωστή ημερολογιακή της ηλικία αυτήν τη φορά; Αδύνατον μιας και υπάρχουν πλήθος μισθοδοσίες, μεταξύ άλλων εγγράφων. Να ομολογήσει την πλαστογραφία; Πρόστιμο, φυλάκιση, μέχρι με το νόμο 4000 του Γιάννη Δαλιανίδη μπορούσε να τιμωρηθεί.
Οπότε κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, περιμένει να περάσουν ακόμη πέντε χρονάκια και να συνταξιοδοτηθεί επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ.
