Θησέας και Μινώταυρος, συνθέτουν ένα από τα κλασσικά ζευγάρια της Ελληνικής μυθολογίας (ή μυθιστορίας).
Ο Θησέας είναι ο γνωστός ήρωας. Ο Μινώταυρος το κτήνος με κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου. Γεννήθηκε από την παρά φύσιν και προς το παρόν γενετικά αδύνατη διασταύρωση της Πασιφάης (σύζυγο του Μίνωα, Βασιλέα της Κρήτης) και ενός μεγαλοπρεπέστατου ταύρου, που ο Ποσειδώνας είχε στείλει στον Μίνωα να θυσιάσει προς τιμήν του.
Όταν ο Βασιλιάς κράτησε το ζωντανό για λογαριασμό του, ο θεός παρεξηγήθηκε. Και δεν ήθελες με τίποτε να παρεξηγηθεί ένας θεός μαζί σου. Κανονικά θα σήκωνε ένα τσουνάμι και θα έκανε την Κρήτη σα δρόμο που του περνάνε καλώδια. Επειδή όμως ο Μίνωας ήταν μικρανήψι του και το αίμα νερό δε γίνεται, εμφύσησε στη γυναίκα του ερωτικό πάθος για τον ταύρο. Μια συνηθισμένη μέρα σε διάφορες βόρειες ευρωπαϊκές πόλεις δηλαδή.
Η Πασιφάη έψησε τον Δαίδαλο, που πρέπει να ήταν και κομματάκι βιτσιόζος, και της έφτιαξε μια κούφια αγελάδα. Μπήκε μέσα η βασίλισσα και ο ταύρος ανέλαβε τα υπόλοιπα. Από αυτήν την ένωση γεννήθηκε ο Μινώταυρος.
Μόλις τον είδε ο Μίνωας έφριξε. Μετά σαν καλός πολιτικός αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το γεγονός. Έβαλε το Δαίδαλο να του φτιάξει έναν λαβύρινθο και έκλεισε μέσα το καημένο το πλάσμα. Και λέω καημένο γιατί δεν έφταιξε σε τίποτε. Χρησιμοποιήθηκε από την εξουσία για να έχει κάτι ν’ ασχολείται το πόπολο.
Να τρομάζει με τον κλειδωμένο εφιάλτη δίπλα στα σπίτι του. Και να κριτικάρει λιγότερο. Μέχρι και το όνομά του άλλαξε. Τον λέγανε Αστέριο ή Αστερίωνα, επειδή όμως δεν ήταν πολύ τρομακτικό, τον βαφτίσανε Μινώταυρο. Να ξέπλυνει κάπως και το ρεζιλίκι ο ηγεμόνας.
Ο Μίνωας για να εδραιώσει τη θέση του στους καιρούς που διαφέντευε, του έστελνε μια φορά το χρόνο 6 νέους και 6 νέες, φόρο αίματος από την Αθήνα, για να διασκεδάζει μαζί τους. Όπως διασκεδάζει η γάτα με το ποντίκι. Μπορεί να φαίνεται φρικτό, αλλά για τον Αστέριο ήταν μια φυσιολογική κατάσταση. Κανείς δεν του μίλησε για θέατρο, ποίηση και μουσική. Και το να ξεκοιλιάζει ανθρώπους, έσπαγε και τη ρουτίνα του.
Άσε που όταν έχεις νόηση (σαν τον Αστέριο) και είσαι κλεισμένος σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι χωρίς να βλέπεις άνθρωπο, δε θέλει και πολύ να σου σαλέψει. Ακόμη περισσότερο όταν καμμιά φορά βρίσκεις την έξοδο και οι χωρικοί σε υποδέχονται με φωνές και πέτρες. Αν σας θυμίζει το πλάσμα του δόκτορος Φρανκενστάιν, είστε σε καλό δρόμο.
Από το μαρτύριό του τον γλυτώνει ο Θησέας. Με κίνητρο την επιβίωση, του χαρίζει τη λύτρωση σκοτώνοντάς τον.
«Θα το πιστέψεις, Αριάδνη;» είπε ο Θησέας. «Ο Μινώταυρος δεν αντιστάθηκε σχεδόν καθόλου.»*
* Jorge Luis Borges, «Το Σπίτι του Αστερίου»
