Όταν ο Φίλιππος ο Β’ (ο πατέρας του Αλέκου που αν τον είχαν πει Τρομερό αντί για Μέγα θα είχε λιγότερους θαυμαστές) αποφάσισε ότι καιρός είναι να κατακτήσει την υπόλοιπη Ελλάδα, έκανε μια βόλτα μέχρι το μαντείο των Δελφών για να πάρει πρώτα χρησμό.
Εκεί ρώτησε την Πυθία με ποιον τρόπο θα μπορέσει να πετύχει το στόχο του. Η Πυθία, χρόνια στα μπετά, τον έκοψε από πάνω ως κάτω, ήπιε τις δάφνες της να κάνει κεφάλι και του απάντησε:
– Αργυραίς λόγχαις μάχου και πάντων κρατήσεις.
Που πάει να πει σ’ ελεύθερη μετάφραση «αν πολεμάς με ασημένιες λόγχες δε θα χάσεις ποτέ». Ο Φίλιππος έξυσε λίγο το κεφάλι του γιατί τον είχαν ενημερώσει ότι η Πυθία άλλα έλεγε κι άλλα εννοούσε άκρη όμως δεν έβγαλε. Τον πήρε λοιπόν λίγο παραπέρα ένας ιερέας και τα του έκανε λιανά.
– Όταν σου λέει ασημένιες λόγχες δεν το λέει κυριολεκτικά. Εννοεί ότι αν πληρώσεις καλά τους δικούς σου αλλά κυρίως τους αντιπάλους σου, θα είσαι πάντα νικητής και τροπαιούχος.
Τον ευχαρίστησε ο βασιλιάς, του έδωσε το κάτι τις για τον κόπο του και μετά γύρισε καπάκι στη Μακεδονία και άρχισε να μοιράζει δεξιά και αριστερά χρυσάφι από τα ορυχεία της Χαλκιδικής. Τη συνέχεια την κατέγραψε η ιστορία.
Σχόλια 1