Αυτό το άρθρο δε σχετίζεται, ούτε καν συνειρμικά, με το γεγονός ότι η Ελληνική μετάφραση του ονόματος του φολκλορικού Εγγλέζου ήρωα, εμπεριέχει τη λέξη δάσος. Επίσης τα ομοιωματικά στη λέξη «καλός» δεν είναι τυχαία. Ο Ρομπέν έχει περάσει στη συνείδηση του κόσμου ως ο προστάτης των αδυνάτων και ο πολέμιος της αδικίας. Ας μελετήσουμε όμως και μια διαφορετική εκδοχή.
Ο Ρομπέν είναι ένας ευγενής με τίτλους ιδιοκτησίας που τάσσεται στο πλευρό του εργοδότη του, βασιλιά Ριχάρδου, κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών. Ο Ριχάρδος ηττάται και αιχμαλωτίζεται από χριστιανούς Αυστριακούς που δε συγκινούνται από το γεγονός ότι ο σκοπός της εκστρατείας του είναι ν’ απελευθερώσει την Ιερουσαλήμ από τους Μουσουλμάνους. Αντίθετα ζητάνε λύτρα για να τον αφήσουν ελεύθερο.
Ο Ρομπέν γυρνά στα πάτρια εδάφη και βλέπει ότι τα κόζια έχουν αλλάξει. Ο Ιωάννης είναι βασιλιάς, έχει διορίσει δικούς του σε θέσεις κλειδιά και διαπιστώνει ότι χωρίς τις πλάτες του Ριχάρδου κανένα απ’ τα προνόμιά του δεν ισχύει. Εδώ ξεκινά το παραμύθι.
Μαζεύει διάφορους δυσαρεστημένους που μαζί με κλέφτες, σχηματίζουν μια ομάδα guerilla. Θεωρητικά κλέβουν τους πλούσιους και τα δίνουν στους καταπιεσμένους φτωχούς. Πρακτικά, και αφού αφαιρέσουν τα λειτουργικά έξοδα, συλλέγουν τα λύτρα που απαιτούνται για να επανέλθει ο Ριχάρδος στην εξουσία.
Οι βάρδοι, οι δημοσιογράφοι της εποχής, πιάνουν δουλειά. Ξεκινώντας απλά, απογυμνώνουν τον Ρομπέν από την πανοπλία του ευγενή και του δίνουν για όπλο ένα τόξο. Καθόλου τυχαία επιλογή μιας και στον πόλεμο το τόξο είναι τ΄όπλο των φτωχών. Έτσι ο κουκουλοφόρος ταυτίζεται με τον «απλό λαό».
Δεύτερο βασικό σημείο, είναι η λαθροθηρία. Ο Ιωάννης έχει απαγορεύσει το ανεξέλεγκτο κυνήγι των ελαφιών, με σκοπό να διατηρήσει την οικολογική και οικονομική ισορροπία που προέρχονται από τη σωστή εκμετάλλευση του ζωϊκού πλούτου. Οι χωρικοί θέλουν να τα σκοτώνουν αβέρτα γιατί το βασικό είναι να γεμίσουμε την κοιλιά μας αδελφέ και who cares about οικολογία. Μαντέψτε με ποια πλευρά συντάσσεται ο Ρομπέν.
Ο λαός ξεσηκώνεται, τα λύτρα συμπληρώνονται, ο Ριχάρδος επιστρέφει στο θρόνο του και όλα καλά. Εκτός από μερικές μικρές λεπτομέρειες. Στη θέση των ανθρώπων του Ιωάννη, διορίζονται άνθρωποι του Ριχάρδου. Οι φόροι δε μειώνονται γιατί η Αγγλία είναι ακόμη σε κρίση. Το κυνήγι του ελαφιού δεν απελευθερώνεται διότι τα ελάφια ανήκουν στο βασιλιά. Και ο Ρομπέν παρατά το τόξο για να ξαναντυθεί το μανδύα του ευγενή.
Όσο για το λαό, συνεχίζει να πιστεύει ότι όλοι αυτοί που μιλάνε εξ΄ όνόματός του, θέλουν και το καλό του. Αμήν.
