Οι Ελληνικές ταινίες, και δη αυτές της χρυσής εποχής του κινηματογράφου, πέραν του γέλιου και της συγκίνησης που μας χαρίζουν είτε ανήκουν στο Greek Universe είτε όχι (βλ. εδώ για Universe) περιέχουν επίσης πάμπολλα στοιχεία για τη ζωή και την κοινωνία της κάθε εποχής. Ένα από αυτά είναι τα βιβλία.

Τι βιβλία συνήθιζαν ν’ αγοράζουν, να διαβάζουν και να προσφέρουν οι άνθρωποι τότε. Τα περισσότερα από αυτά ήταν φανταστικά και χρησιμοποιούταν μόνο και μόνο για τις ανάγκες τις πλοκής. Αν όμως μπορούσαμε να τα πάρουμε στα χέρια μας, να ποια θα ήταν τα κορυφαία πέντε.

• Η Ασπασία και ο Πελοποννησιακός πόλεμος.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος υποδύεται τον καθηγητή Στρατή που παραστράτησε στην ομώνυμη ταινία του 1969. Και παραστράτησε αποδεχόμενος το ιστορικό του πόνημα για την ανάμειξη της Ασπασίας στον Πελοποννησιακό Πόλεμο,  να γίνει ταινία αφού προσαρμοσθεί στις εμπορικές ανάγκες του παραγωγού Τζιμ Άντριους (Νίκος Ρίζος). Με τη βεντέτα του σινεμά Ντόρα Γαλάνη στο ρόλο της Ασπασίας και τη Θάλεια, όρθια αγγούρω, Μπόσχου στο ρόλο μια Σμυρνιάς. Μαζί με την κινηματογραφική βερσιόν διαβάζεται ευχάριστα και το φωτορομάντζο του Λέοντος Αντύπα, συναδέλφου καθηγητού του Ηλιόπουλου (Δήμος Σταρένιος) που διαδραματίζεται στην περίοδο του Τρωϊκού Πολέμου. Ιδιαίτερα το σημείο όπου ρίχνονται στη μάχη δύο χιλιάδες ερυθροδέρμοι.

• Το χωρίς τίτλο (προς το παρόν) μυθιστόρημα του Νώντα.

Ο Νώντας ο λατερνατζής/συγγραφέας (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), διαμένει με την κόρη του και τις λοιπές «Κυρίες της Αυλής» στην ταινία του 1966. Όταν δε βγάζει καλό μεροκάματο στα πανηγύρια, συγγράφει την αυτοβιογραφία του, ανακατεμένη με μπόλικη μυθοπλασία. Δεν της έχει δώσει ακόμη τίτλο, μάλλον λόγω του ότι δεν την έχει ολοκληρώσει. Το έργο του συνδράμει ο αρτίστας Ντίνος Ηλιόπουλος (με προϋπηρεσία όπως ήδη ξέρουμε στο γράψιμο) κάνοντας το κεφάλαιο «Συνάντηση με το Θεό» κατά τι πιο πιασάρικο.

• Ο δολοφόνος ήταν ο Γιατρός.

Στην ταινία «Οι 3 ψεύτες» ο καταπληκτικός Νίκος Σταυρίδης παίζει τρεις ρόλους. Δύο αδελφών και μίας αδελφής ονόματι Κλεονίκη, η οποία γράφει βιβλία και συγκεκριμένα, αστυνομικά μυθιστορήματα. Η μεγαλύτερη επιτυχία της είναι η νουβέλα μυστηρίου «Ο δολοφόνος ήταν ο γιατρός». Πούλησε ένα ολόκληρο αντίτυπο, απόλυτα λογικό μιας και ο τίτλος δίνει εξαρχής το δολοφόνο.

• Οι Λαίλαπες.

Το «Σκοταδόψυχο» μας απαγγέλλει ο ποιητής Φανφάρας στο τέλος της ταινίας «Ξύπνα Βασίλη» προκαλώντας απανωτά κακαρίσματα στο Βασίλη Κωνσταντίνου. Και αν όλοι θυμόμαστε τους επιβλητικούς στίχους «και το μυαλό μου είναι θολό πωπωπωπω πω πω πω πω» (όλο το ποίημα εδώ) λησμονούμε ότι ο «Σκοταδόψυχος» είναι απλώς ένα από τα πολλά ποιήματα του Φανφάρα που συγκαταλέγονται στην πλέον πρόσφατη ποιητική του συλλογή «Λαίλαπες». Ίσως εκεί, να έχουν επανεκδοθεί και παλαιότερα έργα του όπως «Οι Οστρογότθοι» και το «Κόκκινο τυρί».

• Ο,τιδήποτε από τη βιβλιοθήκη του Δασκαλάκου

Ο Κώστας Βουτσάς ως δασκαλάκος λεβεντιά στην ταινία «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» κάνει χρήση της ευρυμάθειάς του, απόρροια της μελέτης των εκατοντάδων βιβλίων που είχαν περάσει από τα χέρια του, σ’ έναν απλό και όμως άκρως επικερδή διαγωνισμό γενικών γνώσεων. Χρήσιμα αναγνώσματα για όποιον δεν έχει ίντερνετ και 3 μετά τα μεσάνυχτα αναρωτιέται τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα. Μπόνους, ο «Οιδίποδας ο τυραγνισμένος» που μελετά η Βάσια Τριφύλλη.