Ο Άγιος Βαλεντίνος (ή Αγιοβαλεντίνος), είναι ένας διφορούμενος άγιος οσοναφορά τα καθ΄ημάς.
Και αυτό γιατί από τη μία αναγνωρίζεται ως προστάτης των απανταχού ερωτευμένων πιτσουνακίων (sic) από την άλλη όμως φέρει τη ρετσινιά του «καθολικού αγίου».
Αυτό είναι που του αφαιρεί πόντους στο σύνολο σχεδόν της επικράτειας (εξαιρουμένων Σύρου, Νάξου και μερικών ακόμη περιοχών με «φρέρηδες»), βάζοντάς τον μάλιστα σε αντιπαράθεση με πιο «κατάλληλους» αγίους όπως ο Υάκινθος και το ζεύγος Ακύλας-Πρίσκιλλα.
Πέραν του αστείου του θέματος (Saints you got talent φάση), ο Βαλεντίνος και τυπικά δε μπορεί να είναι δέκτης αμφισβήτησης από τους απανταχού Ορθόδοξους Χριστιανούς. Και αυτό διότι έζησε, μαρτύρησε και αγιοποιήθηκε πριν το σχίσμα του 1054. Ανήκει δηλαδή στην κατηγορία των αγίων που ακόμη και αν δεν έχουν τρελή αποδοχή από τους μεν ή τους δε, δεν παύουν ν’ αναγνωρίζονται ως άγιοι. Όπως επίσης για παράδειγμα η Αγία Παρασκευή, γιάτρισσα των ματιών και ο Άγιος Μόδεστος, προστάτης των χασάπηδων.
Αντί λοιπόν να μπαίνουμε σε στείρες αντιπαραθέσεις σχετικά με την ιερότητα που προσδίδει ή όχι ο Βαλεντίνος στη μέρα, είναι καλύτερο ν’ ασχοληθούμε με το πραγματικό ζήτημα. Που δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι στην Ελλάδα (σε αντίθεση με Αμερική κι Ευρώπη), στις 15 Φεβρουαρίου, οι σοκολάτες σε σχήμα καρδίας που έχουν ξεμείνει στα ράφια, ΔΕΝ πωλούνται μισοτιμής.
