Κάποτε, ένας νεαρός άνδρας 22 ετών και όχι παιδί 22 ετών, εργαζόταν σε ένα γραφείο ενός οργανισμού. Εκεί, εκτός του έμμισθου προσωπικού, ανακατευόταν και διάφοροι εθελοντές. Η εργασία του ήταν 6μερη, με έκτη μέρα το Σάββατο και βασική του καθήκον να φτιάχνει καφέδες για τους διαφόρους εθελοντές.
Ένας από αυτούς, μπαμπάτσικος με φωνή τρίχρονου κοριτσιού, είχε τη συνήθεια να εισέρχεται στο σκοτεινό του γραφείο κάθε Σάββατο πρωί, να σβήνει το φως και να τσιρίζει «οικονομία, οικονομία». Στη συνέχεια, και αφού μέχρι ν’ ανατείλει ο ήλιος στη δική του μεριά, ο νεαρός εργαζόταν με τις υπόλοιπες αισθήσεις του σαν καλόγηρος Σαολίν, ο εν λόγω εθελοντής περνούσε στην αίθουσα συγκεντρώσεων και κατανάλωνε μισό κιλό κουλούρια με γεύση βανίλια.
Αξία ρεύματος που εξοικονομούταν, 4 δραχμές ή 0,01 ευρώ και κάτι. Αξία κουλουριών που κατανάλωνε ο εθελοντής, 700 δραχμές ή 2,054 ευρώ. Συμπέρασμα. Μερικές φορές το ρεύμα είναι φτηνότερο από τα κουλούρια.
