Δεν ξέρω αν θυμάστε τα απίστευτα cult πανηγύρια της δεκαετίας του ’80 με το πλήθος πάγκων και θεαμάτων. Και αν ναι, θυμάστε επίσης το καταπληκτικό νούμερο «Το κορίτσι που μεταμορφώνεται σε γορίλλα»;
Το σκηνικό αποτελείται από μία τέντα, μία φτιαγμένη στο χέρι αφίσα με το άγριο θηρίο της ζούγκλας και τον εκφωνητή/κράχτη/θιασάρχη να φωνάζει «γορίλλα, γορίλλα, γορίλλα, άτιμο παιδί» με σκοπό να ελκύσει τα πλήθη.
Η παράσταση δινόταν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελληνικής επικράτειας και καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Διασταυρώνοντας μάλιστα πηγές και μαρτυρίες, ανακαλύπτουμε ότι το concept της παρουσίασης διέφερε από περιοχή σε περιοχή, προφανώς λόγω των τεχνικών μέσων που ο «Γοριλλάρχης» είχε κάθε φορά στη διάθεσή του. Θα σας διηγηθώ λοιπόν την παράσταση όπως την είδα εγώ, στην αθάνατη Ελληνική επαρχία.
Έχουμε πληρώσει το αντίτιμο κι έχουμε μπει στην τέντα όπου έξω από το φως της μέρας που διαπερνά την είσοδο (δηλαδή το κομμάτι της τέντας που κρατά ο τελάλης/εισπράκτορας για να μπούμε και να βρούμε κάπου να κάτσουμε), επικρατεί απόλυτο σκοτάδι. Το μόνο ντεκόρ ανάμεσα στους πάγκους, τις καρέκλες καφενείου και τα σκαμπό, είναι μια κυκλική πίστα.
Ένας προβολέας ανάβει και μισοφωτίζει το κέντρο της, όπου βρίσκεται ένα τετράγωνο κουτί. Εκεί, έρχεται και κάθεται ένα νέο κορίτσι με μακριά ξανθά μαλλιά (όσο μπορούσαμε να δούμε) που φορά ένα ολόσωμο μαγιό. Ο, πλέον, αφηγητής, αρχίζει να μας διηγείται την ιστορία της. Είναι το κορίτσι της ζούγκλας (δε θυμάμαι όνομα) που σε λίγο «με τη δύναμη του ηλεκτρισμού» θα μεταμορφωθεί μπροστά μας σε γορίλλα.
Μουσική από κασετόφωνο κάπου στο βάθος, η κοπέλα παίρνει ένα καλώδιο από το πάτωμα στα χέρια της, αυτό αρχίζει να φωτίζεται (η δύναμη του ηλεκτρισμού), πυκνός καπνός τη μισοκαλύπτει και καθώς το πλήθος κρατά την ανάσα του, το προσωπάκι της αλλάζει μορφή και σιγά σιγά μετατρέπεται σε μια τριχωτή μουτσούνα με τεράστιους κυνόδοντες. Κατόπιν ακολουθεί και το σώμα.
Μένει έτσι για κάμποσα δευτερόλεπτα (σκάρτα δύο λεπτά) και στη συνέχεια, πάλι με τη δύναμη του ηλεκτρισμού μην ξεχνιόμαστε, ανακτά την ανθρώπινή της υπόσταση. Δεδομένου ότι τα οπτικά εφέ του όλου σώου ήταν σχεδόν στο επίπεδο αυτών που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στις περισσότερες ταινίες και όλες τις τηλεοπτικές σειρές, καταλαβαίνετε ότι βγαίναμε από την τέντα είτε εκστασιασμένοι, είτε κάτωχροι.
Μερικοί παρακολούθησαν την παράσταση αρκετές φορές, προσπαθώντας ν’ αποκωδικοποιήσουν τον τρόπο επίτευξης της μεταμόρφωσης, αλλά πέρα από μερικές κούφιες θεωρίες, δεν κατάφεραν τίποτα. Και κανά δυο που επεδίωξαν να «γνωρίσουν» το κορίτσι έτυχαν της χλεύης του θιασάρχη που σύμφωνα με τα λόγια του δε θα τους «γνώριζε» ούτε στο γορίλλα.
Για την ιστορία, η επικρατούσα άποψη είναι το κόλπο επιτυγχάνετο με συνδυασμό καθρεπτών και προβολή εικόνων από έναν προτζέκτορα, με τον καπνό να βοηθά, κρύβοντας τις όποιες μηχανικές ατέλειες.
Ο τίτλος του άρθρου είναι εμπνευσμένος από το ομώνυμο τραγούδι εδώ.
Για περισσότερο «πανηγύρι» ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το άρθρο.
