Μόλις σήμερα το πρωί, ο Βλαδίμηρος ανακοίνωσε ότι 300.000 Ρώσοι πολίτες (άντρες) προσέρχονται στα όπλα ως εφεδρείες για να ριχτούν στη μάχη εναντίον των Ουκρανών. Στην Ουκρανία.
Παραδοσιακά οι μεγάλες χώρες όπως η Ρωσία δεν κάνουν ποτέ γενική επιστράτευση, μ’ εξαίρεση τη Ναζιστική Γερμανία η οποία όταν (ευτυχώς) είχε ήδη ηττηθεί, επιστράτευσε (δυστυχώς) μέχρι και 14χρονα για να πεθάνουν υποστηρίζοντας τις παρανοϊκές ιδέες του κακομούστακου.
Στρατηγικά, η κίνηση αυτή σημαίνει ότι τα πράγματα συνεχίζουν να μην πηγαίνουν καλά για τους Ρώσους. Κατά τη γνώμη μου τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν:
- Οι Ρωσικές απώλειες είναι μεγάλες. Τουλάχιστον κατά πολύ μεγαλύτερες από τους 5.000 περίπου νεκρούς που επίσημα ανακοινώθηκαν.
- Οι στρατιώτες λιποτακτούν. Ή έστω έχουν κουραστεί τόσο (κυρίως ψυχολογικά) που δε μπορούν πλέον να εκτελέσουν σωστά τις εντολές. Αυτό υποστηρίζεται και από το γεγονός ότι κατά την υποχώρηση άφησαν πίσω τους αποθήκες γεμάτες όπλα που δεν μπήκαν ούτε καν στον κόπο να καταστρέψουν.
- Η επόμενη μέρα. Ο Βλαδίμηρος σαν παλιός Καγκεμπίτης θέλει να έχει ετοιμοπόλεμες στρατιωτικές μονάδες στην περίπτωση που χάσει, ώστε να επιβάλει την τάξη στο εσωτερικό της χώρας του μετά τις αναπόφευκτες ταραχές που θα φέρει μία ήττα. Ιδιαίτερα μια συντριπτική ήττα.
Προς το παρόν, έχουν κληθεί στα όπλα μονάχα έφεδροι. Λογικό ακούγεται να επιλέξουν άντρες με κάποια έστω στρατιωτική εμπειρία. Το θέμα είναι γιατί δεν πήγαν μόνοι τους από την αρχή να πολεμήσουν και στείλανε Τσετσένους κάτι για το οποίο η σελίδα είναι σίγουρη ότι γύρισε μπούμερανγκ στη Ρωσία.
Επίσης οι 300.000 δεν φτάνουν διότι ακόμη και μαζί με τους υπάρχοντες 150.000 είναι λιγότεροι από τους 500.000 και πλέον Ουκρανούς στρατιώτες, τους 1.000.000 πολίτες οι οποίοι συμμετέχουν με διάφορους τρόπους στον πόλεμο, το logistics των Δυτικών χωρών που στηρίζουν την Ουκρανία και το γεγονός ότι η αντίπαλός τους δεν ασχολείται με τίποτε άλλο σε αντίθεση με τη Ρωσία η οποία έχει να λύσει τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά θέματα.
Φυσικά ο Βλαδίμηρος έχει εκατομμύρια να ρίξει ακόμη στο πεδίο της μάχης. Απλά, οι εποχές όπου οι πολλοί νικούσαν σχεδόν σίγουρα πάντα, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
