Ο φίλος μας ο Έλον (ένας είναι ο Έλον) θέλει να εποικίσει τον Άρη. Και να τον μετονομάσει σε Μασκονία.
Το τελευταίο, είναι δική μου άποψη και δεν αποτελεί απαραίτητα μέρους των σχεδίων του, όσον αφορά τον Κόκκινο Πλανήτη. Τα υπόλοιπα όμως ναι. Η ιδέα του εποικισμού του Άρη, παρά το αφιλόξενο του περιβάλλοντος, δεν είναι άλλωστε κάτι καινούργιο. Σχέδια για να πατήσουμε το πόδι μας εκεί έχουν ξεκινήσει να εκπονούνται από τα μέσα του προηγουμένου αιώνα. Φανταστείτε τι γίνεται τώρα που επιτέλους η επιστήμη παραδέχτηκε αυτό που εμείς οι hardcore συνωμοσιολόγοι πάντα ξέραμε, ότι ο πλανήτης έχει νερό.
Το θέμα βεβαίως δεν είναι αν θα πάμε και πότε θα προσθέσουμε στο διαβατήριό μας εκτός από τη χώρα καταγωγής και τον πλανήτη. Και αυτό γιατί μιας και το σκεφτήκαμε αργά ή γρήγορα θα το κάνουμε. Το θέμα είναι τι προσδοκούμε απ’ όλο αυτό το πανηγύρι. Όχι εμείς ακριβώς, αυτοί που σκοπεύουν να εγκατασταθούν εκεί πρώτοι, αυτοί που θα ονομαστούν «πιονιέροι του διαστήματος». Ιδιαίτερα αυτός που θ’ ανοίξει την πρώτη ταβέρνα κοντά στον Αρειανό Όλυμπο και θα την ονομάσει «Τα 7 αδέρφια».
Με όσα διαβάζω και μελετώ, έχω την εντύπωση ότι οι μελλοντικοί Αρειανοί, προσδοκούν να βρουν ότι όλοι οι εμιγκρέδες, μία καλύτερη ζωή. Αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον ονειρεύονται μία κατάσταση ανάλογη αυτής που συνάντησαν οι κονκισταδόρες στη Νότιο Αμερική ή όσοι εκμεταλλεύτηκαν τη homestead Act του 1862. Δηλαδή τεράστιες δωρεάν (ή σχεδόν δωρεάν) εκτάσεις, αγαθά, υπηρεσίες και ενέργεια. Ό,τι βρήκαν δηλαδή και οι προαναφερόμενοι, μείον τους σκλάβους και το κινόα.
Επειδή όμως στον Άρη δεν υπάρχουν τροπικές ζούγκλες, καλλιεργήσιμα εδάφη και όσο νερό απαιτείται, μαζί με το γεγονός ότι τα υλικά και τα καύσιμα θα πρέπει για κάμποσο καιρό να εισάγονται από τη Γη με ό,τι αυτό συνεπάγεται, οι συνθήκες διαβίωσης των πρώτων αυτών μεταναστών/αποίκων/εποίκων, βλέπω να ταυτίζονται περισσότερο με την κάτωθι φωτογραφία:
