Είμαι χτες στο βενζινάδικο που χρησιμοποιώ να γεμίσω το μεταλλικό πόνυ. Μπροστά μου ένας τύπος φουλάρει το τζιπ του με 110 ευρώ βενζίνη.
Είχε κι άλλη μέσα το ντεπόζιτο γιατί εκείνα τα τζιπ που χρησιμοποιούν μερικοί λες και βρίσκονται στον Αμαζόνιο και όχι στην Αττική θέλουν περισσότερα από 49,77 λίτρα για να γεμίσουν (110e/2.21Lt).
Ενώ περιμένω ακούω φασαρία και τον πελάτη να τρέχει με δύο νεράκια στα χέρια, να μπαίνει στο τζιπ και να εξαφανίζεται. Πίσω του ο υπάλληλος του βενζινάδικου να τον στολίζει με διάφορα «γαλλικά».
Τι είχε γίνει; Ο οδηγός θεώρησε ότι η αγορά 110 ευρώ βενζίνης σε καιρό κρίσης, του δίνουν το δικαίωμα να πάρει τα δύο νεράκια τζάμπα χωρίς να σκεφτεί ή να τον νοιάξει ότι δε μιλάει με τον ιδιοκτήτη αλλά με τον υπάλληλο που θα τα βάλει από την τσέπη του.
Και αν σε κάποιους το ένα ευρώ για τα δύο νεράκια που θα πληρώσει ο τελευταίος τους φαίνεται λίγο, με 4,05 μικτό ωρομίσθιο έχασε δεκαπέντε λεπτά από το χρόνο εργασίας του.
Συν η ξεφτίλα του ότι δίνεις τόσα χρήματα για ένα ακριβό και μεγάλο αυτοκίνητο (ως παρηγοριά για κάποια άλλη έλλειψη;) και κλέβεις το ευρώ για να κάνεις απόσβεση.
