Τις προάλλες έχω σταματήσει σ΄ ένα κόκκινο φανάρι και στέκομαι πρώτος, λόγω μεταλλικού πόνυ.
Δηλαδή τυπικά πρώτος, πίσω από τη νοητή γραμμή του σηματοδότη. Γιατί ουσιαστικά πρώτος ήταν ένας συνάδελφος μηχανόβιος που είχε περάσει τη διάβαση πεζών και με το χέρι να μαρσάρει το γκάζι περιμένει πότε θα του κορνάρουμε.
Είναι βλέπετε συνηθισμένο φαινόμενο για κάποιον που βρίσκεται αρκετά μπροστά από το φανάρι και, χωρίς οπτική επαφή με αυτό, να επαφίεται στην κόρνα των πισινών του ώστε να ξεκινήσει. Μέχρις εδώ καλά.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως συνέβη το εξής. Μια κυρία σ’ ένα αυτοκίνητο δίπλα μου κορνάρει για να μου τραβήξει την προσοχή, θέλοντας να μου κάνει μια ερώτηση.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο μπροστινός μας να νομίσει ότι κορνάρει γιατί άναψε πράσινο. Έτσι φεύγει σφαίρα και μόλις την τελευταία στιγμή γλυτώνει το τρακάρισμα με το όχημα που ερχόταν, κανονικά, από τον κάθετο δρόμο.
Όσοι λοιπόν συνηθίζετε να το κάνετε, σας προτείνω αντί να περιμένετε το ηχητικό σήμα, να γυρνάτε το κεφάλι σας προς τα σταματημένα οχήματα και μόλις ξεκινούν αυτά να ξεκινάτε κι εσείς.
