Το Viber, αν δεν το γνωρίζετε, είναι μια υπηρεσία που σου επιτρέπει να κάνεις κλήσεις παντού χωρίς να χρεώνεσαι με το αντίστοιχο ποσό του ισχύοντος τιμοκαταλόγου όπως όταν χρησιμοποιείς τη σύνδεσή σου. Κι εδώ σταματά η περιγραφή γιατί δεν τους κάνω διαφήμιση.
Το Viber το αναφέρω γιατί παίζει σημαντικό ρόλο στην αφήγηση. Η οποία ξεκινά μια καθημερινή βράδυ σε γνωστό ταχυφαγείο όπου έχω σταματήσει για να πάρω κάτι να τσιμπήσω.
Παρότι μεταμεσονύκτιο, στο μαγαζί εργάζονται δυο κοπέλες μόνες τους. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να περιστοιχίζονται από τους λεγόμενους «γαμπρούς». Άντρες δηλαδή, συνήθως έως 40, που έχουν το συνήθειο να φλερτάρουν με τα εργαζόμενα κορίτσια.
Ένας από αυτούς που έχει ξαπλώσει επάνω στον πάγκο και πιπιλάει έναν φραπέ (σημαντική λεπτομέρεια για παρακάτω), κολλάει στο ένα κορίτσι, ευγενικά είναι η αλήθεια. Πόσες ώρες δουλεύεις, είναι καλά εδώ, τέτοια. Εκείνο απαντά εξίσου ευγενικά αλλά και ψυχρά.
Ο γαμπρίκας δεν καταλαβαίνει το ύφος της και θεωρεί ότι τα πάει καλά. Οπότε συνεχίζει πιο επιθετικά, ρωτώντας την αν έχει Viber. Εκείνη απαντά ναι και τότε ζητά να του δώσει τον αριθμό.
Η κοπελίτσα και πάλι ευγενικά δε συμφωνεί, ο γαμπρίκας όμως ακάθεκτος. Έχοντας διαβεί πλέον το νοητό όριο του ευγενούς φλέρτ, περνά στην ενόχληση και την αδιακρισία, επιμένοντας να μάθει γιατί του αρνείται την πληροφορία.
Εκείνη συνεχίζει λίγο ακόμη λέγοντας ότι ο αριθμός της είναι προσωπικός και δεν τον δίνει σε πελάτες που γνωρίζει πόσο μάλλον σε κάποιον που βλέπει για πρώτη φορά. Το αντεπιχείρήμα του σε αυτό είναι «καλά δώσε μου to Viber και δε θα ξαναέρθω».
Κάνει να παρέμβει η συνάδελφός της, εμφανώς πιο ψημένη σε τέτοιες καταστάσεις αλλά η μικρή το έχει. Δίνει έναν καφέ και μετά γυρίζει προς τον τύπο και ρωτά:
-Να σου πω, γιατί το Viber και όχι τον αριθμό του τηλεφώνου μου; Δεν έχεις μονάδες; Κοίτα, χωρίς παρεξήγηση, όπως δε θέλω να μου πληρώνουν κάρτες, δε θέλω και να πληρώνω.
Μετάφραση: Καλά ρε φίλε, δεν είπαμε να είσαι ο Elon Musk αλλά εδώ δεν έχεις ψιλά να βάλεις μια κάρτα στο κινητό και πρέπει να ψάχνεις wifi για να στείλεις ένα μήνυμα και θες και γκομενιλίκια;
Ο άλλος αλλάζει τέσσερα χρώματα. Παίρνει τον καφέ και φεύγει. Το θέμα έκλεισε με μια σοφή συμβουλή της συναδέλφου. Να προσέχει όταν τελειώσει την εργασία της, μην της την έχει στήσει κάπου ο προσβεβλημένος (παρολίγον) εραστής.
Άλλη μια ιστορία σε Καφε- Take Away, διαβάστε εδώ.
