Το Πάσχα στο χωριό είναι βαθιά ριζωμένο στο θυμικό των κατοίκων αυτού του τόπου, από αμνημονεύτων ετών. Κάτι που μας εμπνέει το έαρ, κάτι που έχουμε συγγενείς (και περιουσία), η αθάνατη Ελληνική Επαρχία, μας τραβά τέτοιες ημέρες από τη μύτη.
Βεβαίως ένεκα του COVID-19 φέτος, η κυβέρνηση και η πολιτική προστασία μας καλούν αυτό το Πάσχα, να ξεγράψουμε οβελίες που ψήνονται σε καταπράσινα λιβάδια, περιφορές επιταφίων σε ρούγες κι έρωτες που στήνουν χορό με ξανθούς Απρίληδες. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αρνίσια παϊδάκια στο γκριλ, γιορτινό τραπέζι στο μπαλκόνι και πολύ μας είναι.
Φυσικά, οι ανακοινώσεις περί απαγόρευσης εξόδου (από την πρωτεύουσα κυρίως προς την υπόλοιπη χώρα), δεν είναι αρκετές να κρατήσουν τους πάντες εντός των τειχών. Αρκετοί συμπολίτες μας σχεδιάζουν ή και υλοποιούν παράνομες μετακινήσεις προς την ενδοχώρα. Όπου πάει αυτοκίνητο, διότι τα λιμάνια δεν παίζουν.
Προχτές, απέναντί μου, μιαν οικογένεια (πατέρας, μητέρα και δύο τέκνα) έχει πασιφανώς σχεδιάσει κι είναι έτοιμη να εκτελέσει μια τέτοια μετακίνηση. Φορτωμένο αυτοκίνητο μέχρι τα μπούνια, ο πάτερ φαμίλιας να ελέγχει τα λάστιχα και ο παππούς με τη γιαγιά να «επιβλέπουν» τα παιδάκια που «παίζουν».
Περιττό να πω ότι δεν έπεισαν κανέναν. Κυρίως διότι το μάτωσαν. Είχε βάλει ο Μαγκάιβερ από τα Κιούρκα τη γιαγιά να λέει κάθε δύο λεπτά ότι «εντάξει τι να κάνουμε αφού πρέπει να πάτε για δουλειά, έτσι κι αλλιώς κοντά είναι, εδώ θα είστε αύριο». Γελούσαν εν τω μεταξύ τα πιτσιρίκια, χασκογελούσε και ο Χριστόφορος Κολόμβος από τα Lidl, πήγε περίπατο η cover story.
Δε τους έχω δει να γυρίζουν μέχρι τα σήμερα, οπότε φαντάζομαι ότι η αποστολή τους ολοκληρώθηκε. Εκτός και αν, έχουν στήσει καραούλι έξω από κανένα διόδιο και περιμένουν πότε θα πάει ο αστυνομικός προς νερού του, για να πετάξουν σαν το Στρατηγό Λι https://www.youtube.com/watch?v=U6fSEf6tnG4 ή το Στιβ Μακουίν στη Μεγάλη Απόδραση https://www.youtube.com/watch?v=BaFBFmJG-LI πάνω από τις μπάρες της Αττικής Οδού.
