Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι αλλά από το τελευταίο σχετικό άρθρο για την Ουκρανία, η τελευταία έχει σταματήσει να χάνει.

Δε θα πω ακόμη ότι έχει αρχίσει να κερδίζει αλλά σίγουρα το ρεύμα του πολέμου έχει αλλάξει σαφώς υπέρ της. Η ανακατάληψη εδαφών στο Χάρκοβο θα πλήξει σοβαρά την ήδη προβληματική γραμμή ανεφοδιασμού των Ρώσων και θα τους αναγκάσει να μεταφέρουν στρατεύματα από τον πολύ πιο σημαντικό γι’ αυτούς Νότο, στην προαναφερθείσα περιοχή.

Συν οι μαζικές απώλειες σε υλικό, συν η αναγκαστική αλλαγή στρατηγικής, τα πράγματα πάνε άσχημα γενικά έστω και προς το παρόν, για το Βλαδίμηρο. Γιατί όμως; Όπως σε όλους τους πολέμους, οι αιτίες είναι περισσότερες από μία.

• Ο συνεχής και αδιάκοπος ανεφοδιασμός των Ουκρανικών δυνάμεων με όπλα, υλικό και χρήμα κυρίως από τους Αμερικάνους. Οι ΗΠΑ ποντάρουν πολλά σε νίκη της Ουκρανίας διότι θα είναι ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στον πραγματικό τους αντίπαλο την Κίνα η οποία έχει αντίστοιχες βλέψεις με αυτές της Ρωσίας, για την Ταιβάν. Την οποία Ταιβάν επίσης χρηματοδοτούν και υποστηρίζουν οι Αμερικάνοι.
• Τα πολύ πιο εξελιγμένα οπλικά συστήματα που πήρε η Ουκρανία στα χέρια της. Κυρίως αντιαεροπορικά και αντιαρματικά μαζί με τη σχετική εκπαίδευση των στελεχών της από Δυτικούς στρατούς.
• Η αναδίπλωση του Ζελένσκι. Κάποια στιγμή το καλοκαίρι είχε βγει και κούναγε το δάχτυλο δεξιά-αριστερά μέχρι που κατάλαβε ότι χώρες σαν την Ελβετία και τον Καναδά καθώς και οι εφοπλιστές, τον γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
• Οι Τσετσένοι. Παρά τη διαφήμιση για το πόσο σκληροί και αποτελεσματικοί πολεμιστές είναι, αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ο αρχηγός τους ο Καντίροφ την έκανε ήδη.
• Ρώσοι ολιγάρχες παθαίνουν περίεργα δυστυχήματα αλλά τα χρήματά τους μένουν δεσμευμένα σε λογαριασμούς οι οποίοι βρίσκονται στα νησιά Κεϋμάν και ως εκ τούτου δε μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
• Η «απροθυμία» του Βλαδίμηρου να ισοπεδώσει την Ουκρανία με εναέριους βομβαρδισμούς είτε γιατί πιστεύει ότι κάτι τέτοιο θα κάνει το ΝΑΤΟ να του επιτεθεί είτε γιατί θέλει να εκμεταλλευτεί μετά το πέρας του πολέμου τη χώρα.
• Οι υποστηρικτές της Ρωσίας. Με Βόρεια Κορέα, Ουγγαρία και Σερβία δεν κάνεις δουλειά. Είναι σαν τον Χίτλερ που στηρίχθηκε στη Βουλγαρία και την Αλβανία.
• Η Κίνα δεν είναι πραγματικός υποστηρικτής της Ρωσίας διότι το 90% των εξαγωγών της γίνονται στον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης έχουν τα δικά τους προβλήματα με μια οικοδομική φούσκα που ετοιμάζεται να σκάσει.
• Η αντιπαράθεση του Βλαδίμηρου με την Ε.Ε. για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Η Ε.Ε. μπορεί να έχει χίλια κακά έχει όμως και έναν πακτωλό πραγματικού χρήματος. Δεν την πειράζει να πληρώσει κάτι παραπάνω στο Αζερμπαϊτζάν ή τις ΗΠΑ για να ζεσταθεί.
• Επίσης μπορεί να πάρει ανάποδες, να ξεχάσει το πόσο «νοιάζεται για το περιβάλλον» και τα καλαμάκια και ν’ αρχίσει να εξορύσσει κάρβουνο μαζί με άλλες σπάνιες γαίες, όπως Ραδόνιο στην Ελλάδα.
• Τέλος η λυκο-συμμαχία της  Ρωσίας με την τουρκία. Ξέρω ότι πολλοί θεωρείτε το Ρεζέπ τρομερό ηγέτη γιατί προσπαθεί να γλύψει τους πάντες αλλά η γείτονα έχει πάρει την κατηφόρα με πλήθος σοβαρών χωρών όπως η Φινλανδία και η Πολωνία να μην την υπολογίζουν πλέον στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα.

Σίγουρα το πράγμα έχει ακόμη δρόμο, δυστυχώς. Και λέω δυστυχώς γιατί ένας πόλεμος δεν είναι ποτέ ευτύχημα.