Στην Ουκρανία ο πολέμος συνεχίζεται κανονικά αν και δεν ακούγεται πλέον τόσο όσο στην αρχή του.

Η Ουκρανία ξεκίνησε μία αντεπίθεση στις αρχές του καλοκαιριού με τις δυνάμεις της να προελαύουν αργά ανακαταλαμβάνοντας εδάφη (στο Χάρκοβο π.χ.) αλλά να μην έχουν επιφέρει κάποιο καίριο πλήγμα στις αντίστοιχες Ρωσικές ως τα τώρα.

Οι αναλύσεις δίνουν και παίρνουν με τις μισές να μιλούν γι΄αποτυχία της Ουκρανίας και τις άλλες μισές για επιτυχία, ανάλογα τη μεριά που «υποστηρίζει» ο καθένας. Το τι θα γίνει θα ξεκαθαρίσει ως το τέλος του έτους. Η χώρα κρατάει ακόμη γερά και συνεχίζει την αντεπίθεση έχει όμως ν’ αντιμετωπίσει ένα μεγάλο πρόβλημα. Ότι κάποιοι από τους δυτικούς συμμάχους της έχουν αρχίσει και τα γυρίζουν.

• Πολωνία

Η Πολωνία υποστήριξε με ζέση την Ουκρανία από την αρχή. Όμως κάτι οι επερχόμενες εκλογές, κάτι οι Πολωνοί αγρότες που γκρινιάζουν για τα πολλά ουκρανικά σιτηρά, κάτι το γεγονός ότι η χώρα προσπαθεί να γίνει Ευρωπαϊκή στρατιωτική υπερδύναμη, αποφάσισαν πρόσφατα να κόψουν τη βοήθεια σε χρήμα και είδος.

• Ηνωμένο Βασίλειο.

Το Brexit δεν του πάει καλά, ο καινούριος πρωθυπουργός είναι σκληροτράχηλος και αποφασισμένος να βάλει τάξη στο εσωτερικό της χώρας και οι Εγγλέζοι δεν είδαν με καλό μάτι τις τελευταίες (από τις πολλές) αιτήσεις/απαιτήσεις του Ζελένσκι να του στείλουν κι άλλο (τζάμπα) πολεμικό υλικό. Δεν ξέρω πως είναι το «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος» στα Εγγλέζικα όμως κάτι τέτοιο παίζει.

• Ηνωμένες Πολιτείες.

Αν υπάρχει ένας σύμμαχος της Ουκρανίας αυτός είναι οι ΗΠΑ. Όπως έχουμε πει και σε προηγούμενο άρθρο  οι ΗΠΑ ποντάρουν πολλά σε νίκη της Ουκρανίας διότι θα είναι ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στον πραγματικό τους αντίπαλο την Κίνα η οποία έχει αντίστοιχες βλέψεις με αυτές της Ρωσίας, για την Ταιβάν.

Το πρόβλημα είναι ότι έχουν σπρώξει πολύ χρήμα προς Ουκρανία μεριά και ο μέσος Αμερικανός ψηφοφόρος έχει αρχίσει να γκρινιάζει γιατί τα νοίκια έχουν πάει στο Θεό, οι Πολιτείες βάζουν φόρους για να βολεύουν δικούς τους και η μόνη επιχείρηση που πληρώνει είναι τα McDonalds αλλά κανείς με πτυχίο στη «Γερμανική ερωτική γυναικεία ποίηση του 13ου αιώνα» δε θέλει να ψήνει μπιφτέκια. Αν μάλιστα επανεκλεγεί ο Trump, υπέρμαχος της παύσης του πολέμου με τα σύνορα όπως είναι τώρα, το μόνο πράσινο που θα δει η Ουκρανία θα είναι τα μαρούλια από το Chernobyl.

• Τουρκία

«Δεν υπάρχει τίποτα που ένας τούρκος δε θα έκανε για τα λέφτα» λέει ένα παλιό ρητό. Πόσο μάλλον τώρα που η Λίρα τους τρέχει τον κατήφορο σαν παπί με χαλασμένα φρένα. Η Τουρκία δε χαρίζει, πουλάει μονάχα στην Ουκρανία και σαν κλασσική χώρα ταληροφονιάδων και τσίπιδων ούτε μια βίδα δε θα δώσει χωρίς αντάλλαγμα. Αν κοπεί το παραδάκι θα κοπούν και οι αποστολές πολεμοφοδίων.

• Ελλάδα (και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις).

Βγάλαμε (όλοι μας) την υποχρέωση και τώρα είναι στη διακριτική μας ευχέρια εάν συνεχίσουμε να στηρίζουμε ή αν πάρουμε ποπ-κορν και παρακολουθήσουμε τα τεκταινόμενα.

Φυσικά όλα αυτά ισχύουν σήμερα που γράφεται το άρθρο γιατί σ’ έναν πόλεμο τίποτε δεν είναι σταθερό μέχρι την τελική νίκη ή έστω τη συνθηκολόγηση. Θα δούμε.