Όταν μια πυρκαγιά καταστρέφει ένα δάσος, η εικόνα που μένει πίσω είναι συνήθως θλιβερή: μαυρισμένα δέντρα, σιωπή και στάχτη παντού. Κι όμως, πίσω από αυτή την εικόνα της καταστροφής, η φύση βάζει μπρος τα σχέδιά της για την αναγέννηση. Και ξέρετε ποιος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την οικολογική δράση; Ο αγριόχοιρος!
Ο αγριόχοιρος, μπορεί να έχει τη φήμη του «ταραξία» που τρυπώνει σε καλλιέργειες και σκαλίζει κήπους, όμως στο δάσος κάνει πράγματα και θαματα.
Σκάβει το χώμα με το σκληρό του ρύγχος καθώς ψάχνει για ρίζες, βολβούς και έντομα και έτσι το αερίζει και το ανακατεύει.
Αυτού του είδους το οικολογικό φρεζάρισμα κάνει το έδαφος να γίνεται πιο εύφορο, κρατάει καλύτερα το νερό και βοηθά τα φυτά στο να αναπτυχθούν πιο εύκολα.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο αγριόχοιρος συμβάλλει αποτελεσματικά στη μεταφορά των σπόρων. Τρώει καρπούς, όπως βελανίδια και βατόμουρα,των οποίων οι σπόροι δε χωνεύονται από το πεπτικό του σύστημα.
Έτσι καταλήγουν πίσω στη φύση, συχνά σε σημεία όπου δεν θα έφταναν αλλιώς και μάλιστα ήδη μέσα σε ένα στρώμα φυσικού λιπάσματος, την κοπριά. Κάπως έτσι ξεκινούν να ξεφυτρώνουν μικρά δεντράκια, εκεί που πριν υπήρχε μόνο στάχτη.
Επιπλέον, καλύπτει καθημερινά μεγάλες αποστάσεις και με τον όγκο του (μέχρι 280 κιλά παρακαλώ) ανοίγει δρόμους, απομακρύνοντας κλαδιά και πέτρες, για μικρότερα θηλαστικά και ερπετά.
Φυσικά, δεν λέμε ότι όλα είναι ρόδινα. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι πληθυσμοί τους μπορεί να γίνουν υπερβολικά μεγάλοι και να φέρουν άλλα προβλήματα. Όμως με σωστή διαχείριση, ο αγριόχοιρος μπορεί να γίνει ένας τόσο πολύτιμος όσο και φυσικός μας σύμμαχος, στη μάχη που δίνοουμε για την αναγέννηση των δασών μας.
Οπότε, την επόμενη φορά που θ’ ακούσετε για αγριόχοιρους στο δάσος ή και στην πλατεία του χωριού, μη σκεφτείτε απλά «προβλήματα με πόδια και χαυλιόδοντες. Να τους σκεφτείτε ως κηπουρούς της φύσης που δουλεύουν σιωπηλά και κάνουν το χρέος τους για να επιστρέψει η ζωή εκεί που ανήκει.
