Κάποτε σε ένα φιλανθρωπικό παζάρι ανάμεσα στα χιλιάδες μικροπράγματα, είχαμε και μερικά ασημένια ρόδια προς διάθεση.

Ξέρετε για ποια ασημένια ρόδια μιλάω. Εκείνα που ακόμη και σήμερα χαρίζουμε για γούρι κατά την περίοδο της Πρωτοχρονιάς και του νέου έτους.

Πριν συνεχίσω την αφήγηση, πρέπει να θυμάστε ότι σε κάθε τέτοιο φιλανθρωπικό παζάρι θα υπάρξει πάντα ένας πελάτης που θα νομίζει ότι είναι πιο έξυπνος από τους διοργανωτές.

Έτσι και στο συγκεκριμένο, σκάει μύτη ένας τυπάκος, βλέπει τα έξι ρόδια με τιμή ένα ευρώ το ένα, τα βουτάει κυριολεκτικά, τα φέρνει στο ταμείο και με ταχύτατες κινήσεις πετάει έξι ευρώ σε κέρματα κι εξαφανίζεται.

Γιατί. Διότι νόμισε ότι το ρόδι το είχαν φτιάξει ολόκληρο από ασήμι και όχι όπως πραγματικά ήταν, δηλαδή ένα λεπτότατο στρώμα (ένα γραμμάριο) και μέσα κάτι, φτηνότερο ακόμη και από σίδερο.

Σου λέει λοιπόν, 30 γραμμάρια το κάθε ασημένιο ρόδι επί 20 λεπτά το γραμμάριο τότε το μέταλλο, ίσον 6 ευρώ. Καθαρά τα 5 ευρώ επί 6 κομμάτια το σύνολο, ένα τριαντάρι κέρδος. Μεροκάματο.

Λογική σκέψη απλά έπρεπε να τη συνδυάσει με μια ερώτηση. Γιατί δεν τα πήγαμε σε έναν κοσμηματοπώλη μόνοι μας να πάρουμε το τριαντάρι. Διότι εμείς είμαστε χαζοί.

Μικρό το κακό βέβαια μιας και στην αγορά, 7-8 ευρώ θα τα έπαιρνε το ένα και ως εκ τούτου απέκτησε αρκετά δώρα (σε άψογη κατάσταση και τέλεια τιμή) για γνωστούς και φίλους.