Στην Ελληνική λαογραφία, η Λάμια είναι ένα από τα πλέον γνωστά πλάσματα. Με αινιγματική όσο και τρομακτική μορφή, η Λάμια έχει καταγραφεί σε ποικίλες ιστορίες που παραμένουν ζωντανές στη συλλογική μνήμη του Ελληνικού λαού. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μια σύντομη περιγραφή της Λάμιας και στις ιστορίες που την περιβάλλουν.
Η Λάμια είναι ένα μυθικό πλάσμα που αρχικά, προέρχεται από την Ελληνική μυθολογία. Υπάρχουν περισσότερες από μία αναφορές γι΄ αυτήν, όπως για παράδειγμα ότι είναι κόρη του Ποσειδώνα και αγαπητικιά του Δία. Ή ότι έτσι προσφωνούσαν εναλλακτικά το «τέρας» Γελώ. Τη συναντάμε και σε πληθυντικό αριθμό (Λάμιες), θηλυκά πνεύματα που αποπλανούν νεαρούς για να τους ρουφήξουν το αίμα.
Η ιστορία της Λάμιας έχει ενσωματωθεί στις παραδόσεις και τη λαογραφία της σύγχρονης Ελλάδας. Η επικρατούσα απείκονίση της είναι αυτή του τετράποδου υβριδίου ανθρώπου/ζώου που κυνηγά παιδιά με σκοπό να τα φάει ζωντανά. Αυτή προέρχεται από τον (αρχαίο και πάλι) μύθο που τη θέλει κόρη του Βηλου και της Λιβύης και ερωτικό αντικείμενο του Δία.
Η επιθυμία του να την κατακτήσει προκάλεσε την οργή της Ήρας, όχι βέβαια για τον άνδρα της αλλά για τη γυναίκα και τα παιδιά της. Κάθε φορά που η Λάμια έφερνε στον κόσμο ένα παιδί, η Ήρα το εξολόθρευε. Από απελπισία η άτυχη κοπέλα κρύφτηκε σε μια σπηλιά. Η απόγνωσή της τη μεταμόρφωσε σε τέρας ζηλόφθονο για τις ευτυχισμένες μανάδες και τα παιδιά τους που τα άρπαζε και τα καταβρόχθιζε.
Δεν ήταν όμως αυτό αρκετό για την Ήρα που της στέρησε τελείως τον ύπνο, κάτι που είχε συνέπειες και στους ενήλικες, καθώς μερόνυχτα περιπλανιόταν, κυρίως κοντά σε πηγές νερού, παραμόνευε και κατασπάραζε όποιον περνούσε.
Ο Δίας λυπήθηκε την παλιά ερωμένη για την αϋπνία της και της έδωσε τη δυνατότητα να βγάζει τα μάτια της και να τα ξαναβάζει όποτε ήθελε. Και αυτή, όταν ήταν να κοιμηθεί, τα ακουμπούσε σε ένα δοχείο δίπλα της και κοιμόταν βαθιά, ειδικά μετά από μια γερή οινοποσία. Τότε μόνον οι άνθρωποι ήταν ασφαλείς.
Η τρομερή της μορφή και την άγρια φύση της, συνεχίζει να απασχολεί και να καταπλήσσει τη φαντασία μας, αναδεικνύοντας τη δύναμη και την επίδραση της Ελληνικής μυθιστοριογραφίας. Ο φόβος που αναπόφευκτα προκαλεί, αναδεικνύει επίσης την ικανότητα των λαϊκών αφηγήσεων να περνάνε πνευματικά και πολιτισμικά σημαντικά μηνύματα από γενιά σε γενιά.
Και για περισσότερη Ελληνική λαογραφία, κάντε κλικ στο σύνδεσμο.
