Υπάρχει μία τάση τελευταία στους Αθηναϊκούς δρόμους, όπου μικρά σε μέγεθος αυτοκίνητα πχ smart, διασχίζουν κάποιες συγκεκριμένες οδούς παίζοντας στη διαπασών κακόγουστη μουσική. Οι ιδιοκτήτες των μικρών οχημάτων είναι συνήθως αυτοί που ονομάζουμε «γύπες». Δηλαδή άντρες από νεαρή έως μέση ηλικία που προσπαθούν να κατακτήσουν το κορμί μιας κοπέλας, οποιασδήποτε κοπέλας, με οποιαδήποτε μέθοδο.
Στα πλαίσια λοιπόν του «γύπινγκ» επιστρατεύουν άσματα λαϊκών αοιδών, τόσο ημεδαπών όσο και αλλοδαπών. Αοιδών τρόπος του λέγειν βεβαίως διότι οι φωνητικές τους αρετές είναι πιο κοντά σε αλύχτισμα σκύλου παρά σε ήχο ανθρωπίνου λάρυγγα. Όχι βέβαια ότι περιμένεις αυτός που βαράει 200 ντεσιμπέλ τις 3 το πρωί ν’ ακούει Queen, αλλά θα μπορούσε να βάλει έστω λίγο έντεχνο.
Ένα τέτοιο βράδυ αργά με ψυχή φορτωμένη, είμαι σ’ ένα κόκκινο φανάρι μαζί με κάτι άλλα μηχανάκια. Πίσω μας είναι ένα φιατάκι με δύο μελαχρινούς που βαράνε στη διαπασών ένα ντιριντάχτα αραβικό τραγούδι. Εμείς, λες και είμαστε συνεννοημένοι, αρχίζουμε να λικνιζόμαστε στους ρυθμούς της καμήλας και της ερήμου Σαχάρας.
Ο συνοδηγός μας κοιτάζει επιτιμητικά, ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του οδηγού και ο τελευταίος κλείνει τη μουσική. Κι ενώ αρχικά είχαν ανάψει δεξί φλας για να στρίψουν μαζί μας, συνεχίζουν ευθεία, μακριά από τους μηχανόβιους που τόσο βάναυσα ειρωνεύθηκαν και σάρκασαν τη μέθοδο προσέγγισης ροδομάγουλων κοριτσιών.