Στις άγιες ημέρες που διανύουμε είναι σύνηθες το φαινόμενο αναρτήσεων άρθρων σχετικών με τα γεγονότα και τα πρόσωπα που τις διαμόρφωσαν ή, κατά την αγαπημένη και κοινότοπη έκφραση, τις σημάδεψαν. Και το κεντρικό πρόσωπο βεβαίως είναι ο Ιησούς ο επονομαζόμενος και Χριστός.
Και πόσα δεν έχουν γραφτεί ανά τους αιώνες για τη φύση, το έργο, το σκοπό κ.ο.κ. του Χριστού είτε σε θεολογικό είτε σε ιστορικό είτε σε κοινωνιολογικό επίπεδο. Παρ’ όλα ταύτα, η σελίδα εντόπισε ένα θέμα το οποίο έχει μελετηθεί από ελάχιστα έως καθόλου. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη σωματική του (ή Του), κατάσταση. Πιο απλά σε τι φόρμα ήταν.
Εδώ θέλω να τονίσω ότι το άρθρο δεν είναι θρησκευτικό και όσες/οι νιώσετε ότι σκοπός του είναι να προκαλέσει/προπαγανδίσει/προσηλυτίσει/βλασφημήσει, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, που ταιριάζει και με τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Για το πως έμοιαζε ο Χριστός, λίγα είναι γνωστά. Το μόνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι ήταν ότι είχε μούσι. Ακόμη και η ηλικία του (ή Του) είναι υπό αμφισβήτηση. Ναι μεν έχει επικρατήσει η άποψη πως όταν μπήκε στην Ιερουσαλήμ και σε λιγότερο από μία εβδομάδα τα έκανε όλα γης Μαδιάμ, είχε κλείσει τα 33 αλλά μάλλον ήταν πιο κοντά στα 40. Που πάει να πει ότι γεννήθηκε το 3-6 π.Χ. τα Χριστούγεννα.
Πρακτικά στη δίκη-εξπρές, για να μας δώσουν μιαν ιδέα, δεν κρατήθηκαν και οι Ευαγγελιστές προφανώς δε θεώρησαν σημαντικό να τον (ή Τον) περιγράψουν με κάθε λεπτομέρεια. Παρ’ όλα ταύτα υπάρχουν μέσα στις Γραφές κάποια σημεία που μπορούν να μας βοηθήσουν να σχηματίσουμε μία υπόθεση. Με πρώτο, το επάγγελμα του πατριού του.
Ο Ιωσήφ ήταν ξυλουργός. Όπως όλοι οι τεχνίτες που δουλεύουν με τα χέρια τους, θα είχε ανεπτυγμένο κορμό και μπράτσα. Ο Χριστός που λογικά τον βοηθούσε στις δουλειές, τόσο σαν γιος όσο και σαν αγόρι, σε συνδυασμό με μια σχετικά σωστή διατροφή και τον καθαρό αέρα της τότε εποχής, μπορούσε ν’ αναπτύξει δικέφαλους, τρικέφαλους, δελτοειδής και ραχιαίους, μάλλον εύκολα.
Αλλά και από πόδια δεν πήγαινε πίσω. Never skip the leg day, που λένε και στα αμερικάνικα γυμναστήρια. Αν εξαιρέσουμε το γαϊδουράκι που χρησιμοποίησε για τη θριαμβευτική είσοδο στη σημερινή πρωτεύουσα του Ισραήλ, όλα τ’ άλλα μέρη τα πήγε ποδαράτο, συμπεριλαμβανομένης και της ερήμου. Το σημείο με τις σαράντα μέρες εκεί αξίζει ξεχωριστή αναφορά οπότε και προς το παρόν το προσπερνάμε.
Εν συνεχεία, το περιστατικό με τους εμπόρους στο ναό. Γρήγορη υπενθύμιση. Έμποροι είχαν στήσει πάγκους στην αυλή του ναού, προφανώς με την ανοχή των αρχιερέων, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Μαζί τους και αργυραμοιβοί (οι λεγόμενοι και σαράφηδες) για ν’ ανταλλάσσουν το συνάλλαγμα των επισκεπτών με ό,τι νόμισμα χρησιμοποιούσε η τοπική αγορά.
Ο Χριστός μπαίνοντας μέσα και βλέποντας το χάλι, τα πήρε στο κρανίο κατά τη λαϊκή έκφραση. Άρπαξε, ή κατ’ άλλους έφτιαξε, ένα είδος μαστίγιου ονόματι φραγγέλιο, αναποδογύρισε τους πάγκους, έβγαλε έξω τα ζωντανά και είπε στους εμπόρους ή τα μαζεύετε και φεύγετε ή σας κάνω άλογα από το ξύλο (ελεύθερη μετάφραση). Τα Ευαγγέλια δεν το αναφέρουν αλλά εγώ είμαι σίγουρος ότι δύο-τρεις ψιλές τις έριξε για να γίνει πιο πειστικός.
Εντάξει, δεν ακούγεται σαν κάτι που χρειάζεται ΤΗ δύναμη, σκεφτείτε όμως ότι έφτιαξε το μαστίγιο, έβγαλε έξω χαλαρά μια τριανταριά κεφάλια ζώα, γύρισε, γκρέμισε πάγκους, έδωσε τελεσίγραφα και δε βρέθηκε ένας να πει κουβέντα. Που σημαίνει ότι όλα αυτά έγιναν μέσα σε λεπτά της ώρας κάτι που απαιτεί μια μίνιμουμ καλή, φυσική κατάσταση.
Και last but not least που λέγαν και στο χωριό μου, μαστιγώθηκε ανελέητα, φορτώθηκε ένα μεγάλο ξύλινο δοκάρι στους ώμους και ανέβηκε κάτω από τον καυτό ήλιο και τις κραυγές του όχλου που ανάθεμα και καταλάβαινε τι συμβαίνει, ένα λόφο στη μέση του πουθενά. Τους μισούς εδώ μέσα θα μας μαζεύανε από το μαστίγωμα ακόμη.
Αν όλη αυτήν την ιδέα για το πως ήταν τελικά η κατά το άρθρο σωματική κατάσταση του Χριστού θέλετε να την κάνετε εικόνα, δείτε τον παρακάτω σύνδεσμο της απεικόνισης του (ή Του) από τον Μπαρόκ Ισπανό ζωγράφο Ντιέγο Ροντρίγκεζ υ Σίλβα Βελάθκεθ.
