Θυμάστε το μουρουνόλαδο; Εμένα μου το θύμισε ο Γιώργος, που έχει το πετ σοπ σε μία συζήτηση. Συγκεκριμένα ότι ανήκει κι αυτός στη γενιά που οι γονείς πότισαν με τόνους από το λάδι της μουρούνας διότι «είναι απαραίτητο για τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών» σύμφωνα με την κλισέ έκφραση πολλών διαφημίσεων της τότε εποχής.
Ακόμη περισσότερο, το κατανάλωσε εκείνη την περίοδο που υπήρχε η αντίληψη ότι τα φάρμακα είναι αποτελεσματικά αν έχουν απαίσια γεύση (εξ ου και η έκφραση φαρμάκι για την απαίσια γεύση), και το μουρουνόλαδο κατείχε άνετα τα πρωτεία. Μετά βεβαίως κυκλοφόρησαν μάρκες με προσθήκη πορτοκαλιού ή λεμονιού που το έκαναν ευκολοκατάπιοτο, αλλά για εμάς ήταν ήδη αργά.
Όταν δε, διαμαρτυρόμασταν στους γονείς μας (δηλαδή πάντα) για το μαρτύριο που μας υπέβαλλαν, η στάνταρ απάντηση ήταν «κάνει καλό». Και όταν τους ρωτούσαμε γιατί τότε δεν το καταναλώνουν κι οι ίδιοι, μας έδιναν και δεύτερη μερίδα, να μας κάνει πιο καλό.
Από τη μία σκέφτομαι ότι με τα σημερινά δεδομένα της πολιτικής ορθότητας, αυτό αγγίζει τα όρια της παιδικής κακοποίησης. από την άλλη όμως, ότι η καλή μου υγεία μπορεί όντως να οφείλεται και στο μουρουνόλαδο.
