Θα σας διηγηθώ δύο περιστατικά που συνέβησαν κοντά κοντά. Τόσο χωρικά όσο και χρονικά. Ο τόπος, πέριξ της Ακροπόλεως. Ο χρόνος, ένα μακρύ, ζεστό, ελληνικό καλοκαίρι.
Σκηνή πρώτη. Διψασμένος διαβάτης παίρνει από ψυγείο περιπτέρου ένα μικρό μπουκάλι νερό και χωρίς να μιλήσει, σημαντική λεπτομέρεια, το δείχνει στον περιπτερά. Αυτός ατάραχος του λέει «five euro» για να λάβει την ελληνοπρεπέστατη απάντηση «τι λε ρε καραγκιόζη;». Ο περιπτεράς, πάντα ατάραχος, ανταπαντά «α! Έλληνας; πενήντα λεπτά».
Σκηνή δεύτερη. Μικρό σαντουϊτσάδικο/καφέ φραπέ/εσπρέσο/φραπουτσίνο/greek tiropita me filo, έχει αναρτήσει μπόλικη ταμπέλα εκτός του καταστήματος. Σάντουιτς για τους έλληνες 3 ευρώ. Sandwich for tourists 2,5 euro.
Μετά από κάμποσο καιρό και μπόλικα βρισίδια ανακατεμένα με κατάρες και ψιλοαπειλές, ο μεν περιπτεράς ανήρτησε μια δίγλωσση επιγραφή «νερό 0,50» ο δε καφετζής έκρυψε την ταμπέλα περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να την ξαναεμφανίσει.
Συμπέρασμα, είτε είσαι ημεδαπός είτε αλλοδαπός, κάποιος θα προσπαθήσει να σ’ εκμεταλλευτεί.