Στη γειτονιά, έχω ένα ωραίο καφέ, που μου φέρνει κάθε μέρα, έναν διπλό καπουτσίνο με λίγη μαύρη ζάχαρη. Ο διπλός καπουτσίνο, κανονικά ονομάζεται καπούτσιο ή καπούτσο αν η προφορά δεν είναι βέρα ιταλιάνικη. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω και φωτογραφικό υλικό.
Στο καφέ δουλεύουν αγόρια και κορίτσια. Τα οποία δεν ονομάζονται πλέον καφετζήδες και καφετζούδες αλλά ονομάζονται baristas. Η ελληνικούρα σ’ αυτό, φαντάζομαι ότι είναι μπαρίστας και μπαρίστρια, αντιστοίχως. Πιάνοντας την κουβέντα, φτάσαμε στο κρίσιμο ερώτημα: Ζήτησα να μου πουν εκείνον τον καφέ για τον οποίον απαιτείται η μακροσκελέστερη περιγραφή.
Κατόπιν σκέψεως και αλληλοσυμπλήρωσης, κατέληξαν στην εξής αριστουργηματική παραγγελία: Διπλό λάτε, κρύο, ντεκάφ, non fat, με στέβια, lactoze free, ένα συν ένα δώρο με κωδικό. Και ναι, αυτή είναι μια πραγματική παραγγελία.