Τα περιοδικά, όπως και όλα τα έντυπα μέσα αναπαραγωγής λόγου και εικόνας, περνούν σιγά-σιγά στη λήθη. Αντί για φυλλομέτρημα υπάρχει πλέον το scroll down κι αντί για συλλογή η αποθήκευση στο cloud.

Το άρθρο μιλά για πέντε περιοδικά της δεκαετίας του ’80 που μας ταξίδεψαν, μας συντρόφευσαν, μας συγκίνησαν, μας ενημέρωσαν, μας ενθουσίασαν και μας βοήθησαν να εξολοθρεύσουμε δεκάδες έντομα, κάτι που δε μπορεί να κάνει κανένα τάμπλετ. Βασικό κριτήριο επιλογής είναι να έχουν φτάσει το peak τους τη δεκαετία του ’80, ανεξάρτητα από το πότε πρωτοκυκλοφόρησαν ή αν κυκλοφορούν ακόμη.

• Βαβούρα.

Ανθολογία αυτοτελών μικρών επεισοδίων, με απίστευτους burlesque χαρακτήρες όπως ο «Υπερφυσικός μπεμπές» και ο «Φίτσουλας». Αν και οι περισσότεροι τη διαβάζαμε για το οπισθόφυλλο με την τέντα σουρεάλ «Οδό τρέλας 13». Αντιγράφοντας ένα online σχόλιο «Αν η Βαβούρα κυκλοφορούσε σήμερα, κάτι κουλούρια και κάτι αρκάδες δε θα τους ήξερε online ούτε η e-μάνα τους».

• Αφισόραμα

Αν και ξεκίνησε το 1979, στα 80’ς γνώρισε τις μεγάλες του δόξες. Τόσο για τις αφίσες που προσέφερε (must decoration τότε για κάθε εφηβικό δωμάτιο) όσο και για το πλήθος των συνεντεύξεων, άρθρων, νέων και κουτσομπολιών. Είτε σαν Αφισόραμα είτε σα Νέο Αφισόραμα (κλασικό τρικ της εποχής για να ξεπεράσουν εκδοτικούς και νομικούς σκοπέλους) ήταν το περιοδικό που, σε αντίθεση με άλλα, μπορούσαν να διαβάσουν εξίσου κορίτσια και αγόρια.

• Μπλεκ

Πάμε σε κάτι πιο περιπετειώδες. Φουλ δράση, τετραχρωμία και κλισέ απεικόνιση των αυτοχθόνων (βλ. Ινδιάνων) ο ξανθός γίγαντας που πολεμούσε τους Εγγλέζους στον εμφύλιο που μετά ονόμασαν «Πόλεμος της Ανεξαρτησίας». Με σουλούπι Σβαρτζενέγκερ και σκοπευτικές ικανότητες Άννας Κορακάκη, κατά τη διάρκεια του περιοδικού του βίου, ξεπάστρεψε περισσότερους στρατιώτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, απ’ ότι ο Μελ Γκίμπσον σε όλες του τις ταινίες.  Πλάι του ο πανεπιστήμονας Καθηγητής Μυστήριος και ο μάλλον εκνευριστικός έφηβος Ρόντι. Fun Fact, όταν οι Ιταλοί δημιουργοί του σταμάτησαν να γράφουν ιστορίες, οι Έλληνες συνάδελφοί τους που έκαναν την προσαρμογή των σκίτσων και των κειμένων άρχισαν να γράφουν τις δικές τους.

• Metal Hammer

Η Ελλάδα παραδόξως, έχει ένα μεγάλο και φανατικό μέταλ κοινό. Και λέω παραδόξως διότι η μουσική κληρονομιά της χώρας απέχει παρασάγγας από το στυλ αλλά και το νόημα που πραγματώνεται η μέταλ μουσική. το Metal Hammer, ήταν το κατάλληλο ανάγνωσμα για να συμπληρώσει τις γνώσεις του κάθε Έλλην μεταλάς που σεβόταν τον εαυτό του. Και για να μπορέσει επιτέλους να κατανοήσει τους στίχους που οι αγαπημένες του μπάντες ούρλιαζαν στα τραγούδια. Έχει και σελίδα στο φου-μπου: Metal Hammer 

• Ραδιοτηλεόραση

Πριν την ευκολία της online ενημέρωσης, ακόμη και του teletext, η ραδιοτηλεόραση μας ενημέρωνε για το τι παίζει που. Εξ αρχής δε φαίνεται δύσκολο με δυόμισι κανάλια και το πρόγραμμα να σταματά στις 12 με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου. Το περιοδικό περιλάμβανε όμως και το πλουσιότατο ραδιοφωνικό πρόγραμμα, κριτικές ταινιών, άρθρα και ειδήσεις. Και σε αντίθεση με μεταγενέστερα ομοειδή περιοδικά, ποτέ δε δημοσίευσε spoilers, όπως π.χ. ποιος σκότωσε τον Τιμόθεο Κώνστα.