Το χωριό μου παρήγαγε τρία πράγματα. Ακτινίδια, γουρούνια και μαγιολίκια.
Περιττό να πω ότι από τρία, το πλέον επικερδές ήταν το τελευταίο. Βλέπετε οι επιδοτήσεις μπορεί να έφταναν για τις βασικές μας ανάγκες αλλά όχι και για όλες μας τις επιθυμίες.
Διότι ναι μεν τα βίντεο και τ’ αυτοκίνητα περίσσευαν αλλά μιας και το χωριό μας ήταν εξελιγμένο και κόμβος, τα ερωτικά ζητήματα δεν καλυπτόταν από την παλιά καλή μέθοδο των συνοικεσίων. Κι επειδή το να κατακτήσεις κάποια ή κάποιον απαιτούσε συχνά ικανότητες τις οποίες η πλειοψηφία δεν κατείχε, το ρίχναμε στα μαγιολίκια.
Η εύλογη απορία είναι πώς το γνωρίζω. Εδώ φυσικά θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το αληθινότατο επιχείρημα ότι όλοι ξέραμε τα πάντα για όλους. Αλλά μιας και μέσα στα χρόνια έχουμε οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης, οφείλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας.
Το γνωρίζω διότι συμμετείχα στη διαδικασία. Όχι να δένω και να λύνω έρωτες φυσικά, ούτε ξέρω ούτε πιστεύω σε αυτά. Εγώ ήμουν στο τμήμα προμηθειών, logistics που λένε σήμερα. Εξασφάλιζα στις γητεύτρες γειτόνισσες ένα από τα πλέον σημαντικά συστατικά για τα μαγιολίκια τους. Το φιδόδερμα.
Αν δε το ξέρετε το φιδόδερμα είναι πανίσχυρο στην «πραγματικότητα» για την οποία συζητάμε, προστατεύοντας από μια πληθώρα ξορκιών, τη γλωσσοφαγιά, το μάτι και κάμποσα ακόμη. Σήμερα κάτω από 70 ευρώ το κομματάκι δε το βρίσκεις. Συν ταχυδρομικά.
Το χρησιμοποιούσαν κυρίως σε «φυλαχτά» αλλά το ανακάτευαν κιόλας με ό,τι άλλο υλικό είχαν διαθέσιμο, σαν τον κόλιανδρο στο φαγητό.
Εγώ λοιπόν γυρνούσα στα χωράφια κι έψαχνα φίδια τα οποία είχαν περάσει τη διαδικασία της έκδυσης. Έτσι λέγεται επιστημονικά όταν αλλάζουν δέρμα. Είχαμε αρκετά στην περιοχή κυρίως μη δηλητηριώδη, που σημαίνει αρκετά μεγάλα σε μήκος, οπότε λίγο πολύ ένα δέρμα το μήνα το έβρισκα.
Η τιμή πώλησης ήταν στάνταρ 10.000 δραχμές, δηλαδή 30 ευρώ. Δεν ακούγονται πολλά όμως τότε το ενοίκιο ήταν 6.500 το μήνα και τα γαριδάκια 30 δραχμές. Εκτός από κάλυψη βασικών εξόδων, αγόραζα γρανίτα Grillo πάνω-κάτω πάνω-κάτω κούνα γλέντα το και φάτο, αλλά και κάθε βδομάδα το Μπλεκ.
Μετά στη μεγάλη πόλη, χωρίς αλάνες κι ερπετά, η εμπορική μου δραστηριότητα έλαβε τέλος. Και δεν κράτησα κι ένα κομματάκι για ενθύμιο.