-Τι μύγα σε τσίμπησε και φύγαμε άρον άρον;
-Θες να μου πεις ότι δεν κατάλαβες τίποτε;
-Εγώ Αδάμ αυτό που κατάλαβα είναι ότι από τη μια με ξεσηκώνεις να πάμε σε κάτι κατσάβραχα που δεν τα ξέρει η μάνα τους για «επαγγελματικούς λόγους » και από την άλλη με παίρνεις αγκαζέ και τρέχουμε νυχτιάτικα στις ρούγες.
-Το κορίτσι, δεν είδες τι έκανε το κορίτσι;
-Τι να δω ρε Αδάμ. Για όνομα του Θεού πια! Σταμάτα να παίζεις τις είκοσι ερωτήσεις και πες μου τι έγινε.
-Ο Νικήτας μας είπε την αλήθεια. Το κορίτσι έχει … δυνάμεις.
Ο Γενικός κάθεται, μάλλον σωριάζεται, στη μεγάλη δερμάτινη πολυθρόνα του γραφείου του. Ο κύριος Αδάμ είναι γνωστός ρασιοναλιστής. Τα λόγια που ξεστομίζει ταιριάζουν στον μεγάλο του αδελφό, τον κύριο Αβακούμ, λάτρη των μεταφυσικών φαινομένων και του αποκρυφισμού.
-Όταν λες δυνάμεις, για γίνε λίγο πιο σαφής.
-Αυτό που τ’ αντικείμενα γίνονται πιο βαριά με το άγγιγμά της. Πήγα να το σηκώσω από το τραπέζι. Λες και ήταν κολλημένο.
Ο Γενικός απομακρύνει με τρόπο το ανοικτό μπουκάλι μπράντυ που βρίσκεται δίπλα στο συνομιλητή του. ο Αδάμ είναι ασυνήθιστος στο ποτό και δεν έχει καμία όρεξη να τον μαζεύει από το πάτωμα.
-Χμ, μάλιστα. Μήπως, λέω εγώ τώρα, το αντικείμενο στο οποίο αναφέρεσαι ήταν όντως κολλημένο; Και κάτι το κρασί, κάτι το κοκορέτσι, κάτι η αυθυποβολή, σ’ έκαναν να πιστέψεις αυτά που τώρα μου λες;
-Ήταν ένα κοκοράκι! Ένα μικρό αναθεματισμένο κοκοράκι! Που ένα μικρό παιδί σήκωσε με την ευκολία που ταιριάζει σ’ ένα μικρό αναθεματισμένο κοκοράκι, ενώ εγώ κόντεψα να βγάλω τον ώμο μου προσπαθώντας!
Ο Γενικός πλησιάζει τον άντρα που στέκεται κατακόκκινος από θυμό, με τις φλέβες στους κροτάφους του έτοιμες να σπάσουν. Τον πιάνει απαλά από το χέρι και τον ξανακαθίζει στη θέση του.
-Ωραία, ας πούμε για μια στιγμή ότι είναι όπως τα λες. Ας πούμε ότι το μικρό έχει τις δυνάμεις που διατείνεσαι. Εμείς, γιατί φύγαμε από το γλέντι και από το χωριό; Και επίσης, εμάς τι μας νοιάζει; Όπως φαίνεται, οι χωριάτες τα έχουν βρει μεταξύ τους. Ας τα βρουν και με τα μαγιολίκια.
-Δε βλέπεις; Αν η μικρή έχει αυτήν την ικανότητα τότε είναι πιθανό να έχει και τις άλλες. Αυτές ενός αγγέλου. Ή ενός θεού.
Ο Γενικός παίρνει μερικές βαθιές ανάσες, όσες χρειάζονται για να εκφράσει σωστά τις σκέψεις του.
-Αυτό που βλέπω Αδάμ, είναι η ταραχή σου. Γιατί αλλιώς πως εξηγείς το γεγονός ότι εσύ μιλάς για θεούς και αγγέλους ενώ εγώ σκέφτομαι ότι αν όντως έχει αυτές τις δυνάμεις που λες, θα μπορέσουμε να προσφέρουμε τρομερές υπηρεσίες, εσύ στους πελάτες σου και εγώ στους ψηφοφόρους μας;
Ο δικηγόρος μένει άναυδος από τα λόγια του Γενικού. Είναι αλήθεια τόσος ο πανικός των τελευταίων ωρών που τον κάνει να μη σκέφτεται σαν Αδάμ. Δηλαδή πρακτικά. Σκουπίζει το ιδρωμένο του μέτωπο και χαμογελά πονηρά.
Ένα τηλεφώνημα είναι αρκετό για να κάνει τον κύριο Αβακούμ , μέρος της μικρής τους παρέας. Ψηλός, παχύς, με πυκνό μαλλί που πέφτει σα λεοντή στους ώμους του και θυσανωτό γένι, μοιάζει με τις αγιογραφίες που απεικονίζουν το συνονόματό του.
Μόνον που ο Αβακούμ δεν είναι καθόλου θρήσκος. Τουλάχιστον όχι σαν τους άλλους. Οι δικοί του θεοί αποτελούνται από ελάχιστο πνεύμα και μπόλικη σάρκα. Συνήθως νεαρών κοριτσιών και αγοριών, αν πιστέψει κανείς τις φήμες. Φήμες που κυρίως αφορούν τις συνεδριάσεις της «Λέσχης Φίλων Αναζήτησης» της οποίας έχει την τιμή να προεδρεύει. Από ομαδικό σεξ μέχρι κανιβαλισμό, δεν υπάρχει τίποτε που να μην του έχουν προσάψει.
Στα λόγια φυσικά. Διότι στην πράξη κανείς δεν έχει την τόλμη ν’ αντιμετωπίσει τον ίδιο ή τους ισχυρούς πάτρωνες του κύκλου του. Εκτός αν πρόκειται για κάποια παρτίδα πόκας. Μανιώδης χαρτοπαίκτης και διαβόητος γκρινιάρης όταν χάνει. Κάτι που γίνεται συνήθως.
Ο κύριος Αβακούμ ακούει με προσοχή τα όσα του λέει τόσο ο αδελφός του όσο και ο Γενικός. Με κάθε νέα περιγραφή, με κάθε μικρή λεπτομέρεια που προσθέτουν στα λίγα που ξέρουν, τα μάτια του λαμπυρίζουν πιο έντονα. Στο μυαλό του γεννούνται χιλιάδες ερωτήσεις αλλά όσες από αυτές απευθύνει στους δύο άντρες, μένουν αναπάντητες.
Περιμένει με υπομονή να τελειώσουν τη διήγησή τους μα όταν ο κύριος Αδάμ φτάνει στα όσα συνέβησαν στο πανηγύρι, ουρλιάζει σχεδόν από έκπληξη ανακατεμένη μ’ ενθουσιασμό. Δηλώνει απερίφραστα ότι πρέπει να συναντηθεί το συντομότερο με τη Μαρία και φεύγει τρέχοντας. Αν και είναι ήδη αργά, κανένα μέλος των φίλων της αναζήτησης δε θα κοιμηθεί απόψε.
Και δε θα είναι οι μόνοι. Δύσκολο να κλείσει το μάτι του Νικήτα, της Ευρυδίκης και του Μηνά. Μετά από κάμποσα τσίπουρα, ένα τηλεφώνημα στον παπά, τάχα μου για να δικαιολογήσουν το φευγιό τους και μια μίνι ανάκριση στη Γκρέτχεν, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο δικηγόρος προστίθεται πλέον στη λίστα όσων γνωρίζουν.
Ο Νικήτας δεν τολμά να τους πει για τη συνάντηση μαζί του και με το Γενικό. Αντίθετα προσπαθεί να θολώσει τα νερά, περιγράφοντάς μια καθαρά τυπική σχέση μεταξύ των δύο. Όσο για την κοινή τους παρουσία στο χωριό, απλά προεκλογικά τερτίπια. Μη γνωρίζοντας την ιστορία από την αρχή, πείθονται από τα λεγόμενά του. Πιο ήσυχοι πλέον πάνε να κοιμηθούν κομμάτι.
Ο Νικήτας προφασιζόμενος μια στομαχική διαταραχή από τα τσίπουρα, μένει μόνος στο σαλόνι. Πρέπει να οργανώσει το μυαλό του το συντομότερο δυνατόν. Καταλαβαίνει ότι η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τα χέρια του. Η ενέργειά του ν’ απευθυνθεί στον Αδάμ και το Γενικό έχει γυρίσει μπούμερανγκ. Που να φανταστεί βέβαια τέτοια εξέλιξη. Ποιος να φανταστεί τέτοια εξέλιξη.
Όπως και να’ χει τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Καιρός για δράση. Προβλέπει αργή αντίδραση από τους νέους του αντιπάλους , λόγω του ότι θα θελήσουν να κρατήσουν χαμηλούς τόνους. Αυτό του δίνει ένα μικρό χρονικό περιθώριο να κάνει την πρώτη κίνηση. Δεν ξέρει να παίζει σκάκι αλλά αν ήξερε θα ήταν σίγουρα Κασπάροβ.
Το καλοκαίρι κρατεί ακόμη. Θα πάρει την οικογένεια, παλιά και νέα, για διακοπές κάπου μακριά. Στο μαγαζί δε, θ’ αφήσει στο πόδι του το Μήτσο. Κρίμα που δε θα είναι από μια γωνιά να τους δει όταν έρθουν, να προσπαθούν να συνεννοηθούν μαζί του. Πριν ξυπνήσει την Ευρυδίκη, ανοίγει το μικρό χρηματοκιβώτιο του γραφείου. Παίρνει όσα πάκα με χρήματα έχει μέσα και τα βάζει σ’ ένα δερμάτινο χαρτοφύλακα.
Στο σχολείο τον μάθανε ότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Η ζωή τον έμαθε να διορθώνει ακόμη και το πρώτο λάθος. Καιρός είναι να βάλει όλη αυτή τη γνώση σε εφαρμογή.
