Τρέξτε. Ακούγεται απλό μα δεν είναι. Όταν η ζωή μας βρίσκεται σε κίνδυνο παγώνουμε, τα χάνουμε, είναι πιο εύκολο να διαμαρτυρηθούμε για την τρύπα του όζοντος παρά να κάνουμε το πλέον λογικό πράγμα. Να το βάλουμε στα πόδια.

Αν κάποια στιγμή βρεθείτε σε κατάσταση όπως απαγωγή, ληστεία, απόπειρα σωματικής βλάβης, άντρες, γυναίκες, παιδιά, αφήστε τα ζοριλίκια και όχι απλά τρέξτε αλλά εξαφανιστείτε. Ιδανικά φωνάζοντας «αστυνομία» ή έστω «βοήθεια».

Καταλαβαίνω ότι αυτό που λέω πλήττει θανάσιμα τον εγωισμό κάποιων από εσάς, όμως οφείλω να σας θυμίσω ότι δεν είστε η Ζήνα.

Σημειώστε δε, ότι ο μέσος άνθρωπος δε μπορεί να τρέξει πάνω από εκατό μέτρα χωρίς να του κοπεί η ανάσα. Το οποίον σημαίνει ότι αν είστε σχετικά γυμνασμένοι/ες ή μπορείτε να κρατήσετε ένα σταθερό τέμπο για ένα λεπτό, κατά πάσα πιθανότητα την έχετε γλυτώσει. Ακόμη και το προβάδισμα να πάρετε από έναν γρηγορότερό σας, είναι αρκετό τις περισσότερες φορές.

Τώρα θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, ότι αυτό δεν είναι εφαρμόσιμο σε όλες τις μορφές των κινδύνων. Σωστό αλλά αυτός που θέλει να σας πυροβολήσει, θα το κάνει έτσι κι αλλιώς. Η φυγή μπορεί να σας γλυτώσει από κάποιον λιγότερο αποφασισμένο.

Και τι γίνεται όταν συνοδεύουμε τα μέλη της οικογενείας μας που δε μπορούν να πιάσουν μεγάλες ταχύτητες ή φοράμε φούστα και ψηλοτάκουνα, ρωτάτε.

Εδώ δε μιλάμε καν για κατάσταση απεγκλωβισμού από κίνδυνο. Εδώ ξεκινάτε με το σχεδιασμό. Ο Μπάτμαν έμεινε ορφανός γιατί οι γονείς του αποφάσισαν ότι ένα σκοτεινό κι ερημικό δρομάκι είναι ιδανικό να το περπατήσεις τα μεσάνυχτα χωρίς τους σωματοφύλακές σου.

Τώρα αν ω μη γένοιτο αντιμετωπίσετε μια τέτοια κατάσταση και δε μπορείτε να τρέξετε, αξιολογήστε τη. Αν πρόκειται για ληστεία, πετάξτε το πορτοφόλι σας κάπου μακριά και φύγετε.

Ο ληστής, αν είναι απλά ληστής, δε θα μπει στον κόπο να σας ακολουθήσει. Αν ο κακούργος έχει πιο σοβαρούς σκοπούς, χτυπήστε. Απλά φροντίστε το πρώτο χτύπημα να είναι και το τελευταίο. Να θυμάστε δε, ότι καλύτερα να σας πάνε στον Εισαγγελέα παράνα σας πάνε τέσσερεις.

Και κατόπιν, τρέξτε.