Ο 36ος Κλασσικός Μαραθώνιος Αθήνας, έχει περάσει ήδη στην ιστορία. Με 55.000 και πλέον συμμετέχοντες σε όλες τις διαδρομές, άρτια διοργάνωση και καλό καιρό, θεωρείται δικαίως επιτυχημένος. Ο καλό σας, yours truly στην Αγγλική, συμμετείχε στην κούρσα των 5 χιλιομέτρων. Και σας μεταφέρει τις εμπειρίες του.
Από βραδύς έχω ελέγξει τη σακούλα με τον εξοπλισμό που απαιτεί ο αγώνας μου. Ταμπέλα με αριθμό, μικροτσίπ και παραμάνες, αυτοκόλλητο για τη σακούλα, δύο μπάρες σοκολάτας/δημητριακών, ένα καπελάκι, μία γέλη για τις κράμπες και κάτι διαφημιστικά. Ετοιμάζω φόρμα, μπλουζάκι, κάλτσες και άρβυλα. Εδώ να τονίσω ότι συμμετέχω υπερήφανα ως μέλος της ομάδος της Εταιρείας ALZHEIMER Αθηνών.
Πουρνό πουρνό ξεκινώ με το μετρό. Φυσικά η χρήση του δεν είναι πλέον δωρεάν για τους φορείς του ευ αγωνίζεσθαι, όχι ότι εκπλήσσομαι. Επειδή ο Μαραθώνιος είναι κλασσικός, φτάνω στη γραμμή εκκίνησης καθυστερημένος. Κλασσικά.
Αφού παίρνω θέση μαζί με άλλους 500-600 σαν εμένα, οι διοργανωτές κηρύττουν επιτέλους την έναρξη της κούρσας των 5 χιλιομέτρων. Μικροί-μεσαίοι-μεγάλοι, αρχίζουμε να τρέχουμε. Στην αρχή με ενθουσιασμό αλλά μετά το πρώτο χιλιόμετρο αρχίζουν οι απώλειες στους δρομείς και πληθαίνουν οι τάξεις των περιπατητών. Καθόλου αρνητικό βεβαίως διότι επιστημονικώς τεκμηριωμένα, το περπάτημα είναι εξίσου επωφελές για την υγεία.
Καθ’ όλη τη διαδρομή, συναντούμε διάφορα δρώμενα. Από κορίτσια ντυμένα με κιμονό να παίζουν γιαπωνέζικες κιθάρες μέχρι ινστρούχτορες με ντουντούκες να μας ενθαρρύνουν. Μαζί με καροτσάκια, ζωάκια, και οικογένειες να γαβγίζουν με ενθουσιασμό στη θέα των καμερών που καλύπτουν το γεγονός.
Νεράκι και ενεργειακά ποτά, μπόλικα. DJ’s με εμψυχωτικές μουσικές επιλογές, επίσης μπόλικοι. Αστυνομική παρουσία, διακριτική. Εθελοντές, υπεράριθμοι και καλά εκπαιδευμένοι. Αυτό παρεμπιπτόντως ελπίζω να συνεχιστεί. Διότι η χώρα έχει τεράστια ανάγκη από κανονικούς εθελοντές.
Κι επειδή ό,τι και να λέμε τα πέντε χιλιόμετρα είναι μπόσικα, σε 30-40 λεπτά έχουμε φτάσει στον τερματισμό. Καλλιμάρμαρο στάδιο. Εξαιρετική η ιδέα να κάνουμε το γύρο του σταδίου, πριν φτάσουμε στο χώρο παραλαβής του μεταλλίου για τη συμμετοχή μας. Οι συμβολισμοί σε αυτό είναι τόσοι που χρειάζονται ένα άρθρο μόνοι τους.
Παραλαμβάνω το βαρύ, καλοφτιαγμένο μετάλλιο made in SA, μαζί με μία μπανάνα και δύο χυμούς και κλείνω την πρώτη μου συμμετοχή. Του χρόνου, να είμαστε καλά, θα έχω άλλα να σας πω. Εκτός αν είστε εκεί.
