Η γάτα είναι πλάσμα περίεργο, κάτι πασίγνωστο στους απανταχού «γατιάρηδες» (sic). Γι’ αυτό και ο λαϊκός θυμόσοφος που θέλει να διδάξει τον κόσμο για τα κακά της περιέργειας, τη χρησιμοποιεί ως παράδειγμα. Μιας και είναι εξίσου πασίγνωστο, και όχι μόνο στους «γατιάρηδες» (sic), ότι η γάτα έχει καθ’ημάς επτά ζωές και κατ’ άλλους εννιά.
Αυτό, περί διδακτικής χρήσης της εκφράσεως, ισχύει γενικά μα όχι ειδικά. Για παράδειγμα, έχω ανεβάσει μια φωτογραφία στο reddit (το λινκ της σελίδας εδώ https://www.reddit.com/user/nova-era) με μια γειτόνισσά μου γάτα και τίτλο Curious Greek cat. Μεταξύ των άλλων σχολίων, υπάρχει και το εξής: «Ελπίζω να μην είναι ‘αστείο’ σχετικό με το curiosity killed the cat. Πολύ ύποπτος ο τίτλος…»
Δηλαδή κάποιος/α διαβάζοντας τον τίτλο και βλέποντας τη φωτογραφία μιας γάτας, κάνει αυτόματα το συνειρμό ότι αυτή η γάτα έχει πέσει θύμα κάποιου διεστραμμένου νου που όχι μόνο την έβλαψε αλλά κάνει και λογοπαίγνιο (pun εις την αγγλικήν) με τη μοίρα της. Το τραγικό δε, είναι ότι δε μπορώ να επιλέξω ποιο από τα δύο είναι χειρότερο. Ότι ο σχολιαστής/τρια έκανε αυτόματα μια τόσο διαταραγμένη σκέψη ή ότι έχει υπ’ όψιν του/της μια παρόμοια υπαρκτή κατάσταση με αυτήν που υπαινίσσεται;
Για την ιστορία, αν βαρεθείτε να επισκεφθείτε το σύνδεσμο, η απάντησή μου είναι: «Πάντα μου άρεσε η περιέργεια στις γάτες. Ίσως γιατί δεν έχει ομοιωματικά». Και όποιος/α κατάλαβε, κατάλαβε.
