Η Τευμησσία Αλεπού, είναι από εκείνα τα πλάσματα της Ελληνικής μυθολογίας που μόνον τυχαία μπορείς να μάθεις κάτι γι’ αυτά. Όπως διαβάζοντας το άρθρο, καλή ώρα.
Η Τευμησσία Αλεπού πήρε τ’ όνομά της με τον ίδιο τρόπο που βαφτίστηκε ο Λέων της Νεμέας, ο Ερυμάνθιος Κάπρος και η ερπετοειδής Λερναία Ύδρα. Δηλαδή, από τον τόπο στον οποίο δραστηριοποιούταν, που ήταν το βουνό Τευμησσός στη Θήβα. Σήμερα καλείται Σωρός. Ο ρόλος της ήταν να τιμωρεί τους Θηβαίους (οι οποίοι συχνά πυκνά τσάντιζαν τους θεούς), διότι είχαν αποκλείσει από το θρόνο της περιοχής, τους απογόνους του Κάδμου.
Ακολουθώντας το πρότυπο άλλων ζώων-εκδικητών, ήταν τεράστια, είχε υπερφυσική δύναμη και έσπερνε κάθε είδους δεινά στους ιθαγενείς. Αυτό που την έκανε να ξεχωρίζει σε σχέση με συναδέλφους της, όπως ο Ταύρος του Μαραθώνα είναι ότι, λόγω θεϊκής χάριτος, κανείς δε μπορούσε να την πιάσει. Επειδή όμως οι παροικούντες είχαν βαρεθεί να τους κολατσίζει μία αλεπού, το οποίον εδώ που τα λέμε είναι και λίγο ξεφτίλα, ψάξε-ψάξε βρήκαν μία λύση.
Κάλεσαν από την Αθήνα τον Κέφαλο, σύζυγο της πριγκίπισσας Πρόκριδας, που εκτός από λαμπρός κυνηγός, είχε στη διάθεσή του και δύο απίθανα εργαλεία. Ένα ακόντιο που δεν έχανε ποτέ το στόχο του (αλλά για να το χρησιμοποιήσει έπρεπε πρώτα να πλησιάσει την Αλεπού και δεν ήταν ζεστός) κι ένα κυνηγόσκυλο το οποίο έπιανε πάντα όποιο θήραμα κατεδίωκε με το τέλειο όνομα «Λαίλαπας». Ο σκύλος ήταν δημιούργημα του Ηφαίστου (άρα υπάρχει μια καλή περίπτωση να ήταν κάποιο αυτόματο), που μετά από διάφορες καραμπόλες έφτασε στα χέρια του Κέφαλου. Κι εδώ αρχίζει το παράδοξο της ιστορίας.
Στη μπλε γωνία έχουμε την Τευμησσία Αλεπού, ένα ζώο προορισμένο να μην πιαστεί ποτέ και στην κόκκινη το Λαίλαπα, ένα ζώο προορισμένο να πιάνει πάντα το θήραμά του. Αυτό δημιούργησε μια τρομερή λούπα, ένα μεταφορικά φίδι που τρώει την ουρά του, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να σχισθεί αυτό που λένε, σε όλες τις μεταφυσικού περιεχομένου ταινίες, «το πέπλο της πραγματικότητας».
Είναι αντίστοιχο με το χριστιανικό παράδοξο για τον αν ο Θεός μπορεί να φτιάξει κάποιο αντικείμενο τόσο βαρύ που αν μη μπορεί να το σηκώσει ούτε ο ίδιος. Σε αντίθεση όμως με αυτό το παράδοξο, που ακόμη βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση, σε αυτό του άρθρου, έδωσε τη λύση ο Δίας. Μεταμόρφωσε τα δύο ζώα σε πέτρες ή κατ’ άλλους σε αστερισμούς.
