Την Trap μουσική την είχα μόνο «ακουστά» και ούτε καν ακουστά. Οπότε, σαν σωστός ερευνητής έπρεπε να μελετήσω τα «trapoτράγουδα» πριν γράψω.
H Trap, λέει, είναι μουσικό υποείδος που δημιουργήθηκε το 2000 στην Αμερική. Το γεγονός ότι εμείς εδώ ασχολούμαστε μαζί της το 2022 είναι μία ακόμη απόδειξη ότι σ’ αυτήν τη χώρα τα πάντα έρχονται με χρονοκαθυστέρηση. Εκτός από τα smartphones και τις αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων.
Κατόπιν παρακολούθησης ωρών βίντεο μ’ ελληνική Trap και ως «πρωτάρης» κατέληξα σε κάποια αρχικά συμπεράσματα:
- Μουσικά δεν είναι ιδιαίτερη αλλά ούτε και άσχημη. Έχει το ίδιο ντούπου-ντούπου με τη Χιπ-Χοπ απ΄ όπου και κατάγεται. Καλή για κλαμπάκια, παρκάκια, βιντεάκια tik tok στο μεγάλο περίπατο (ας χρησιμεύσει και κάπου) και smart στην Παραλιακή.
- Στυλιστικά, όπως το περιμένει κανείς. Τατουάζ, αμάνικα, περισσότερες χρυσές αλυσίδες από την εικόνα της Παναγίας στην Τήνο και βερμούδες με αθλητικά.
- Κλιπάκια με τον traper σε πρώτο πλάνο να λικνίζεται ατσούμπαλα ενώ παπαγαλίζει τους στίχους και μία αίσθηση χαζομπαρόκ χλιδής να χύνεται παντού μαζί με πολλά όμορφα κι ελαφροντυμένα κορίτσια τα οποία παραπέμπουν ευθέως σε video clip παλαιοτέρων Αμερικανών καλλιτεχνών.
- Οι στίχοι δεν είναι άξιοι σχολιασμού διότι το να ομοιοκαταληκτείς με σχετικό νόημα δε θεωρείται στιχουργική. Υπηρετούν όμως πιστά το τρίπτυχο χρήμα-γυναίκες-ναρκωτικά.
Από τις γενικές παρατηρήσεις, το μουσικό υποείδος της trap δεν έχει να εμφανίσει κάτι αξιομνημόνευτο ή καινοτόμο όπως για παράδειγμα η punk ή η rap τα πρώτα της χρόνια πριν οι rappers αρχίζουν να καταδικάζουν τον καπιταλισμό σε συναυλίες με 150 δολάρια εισιτήριο.
Από κοινωνικής σκοπιάς:
- Η ελληνική trap δεν είναι ρεμπέτικο ή Θωμάς Μπακαλάκος κι ευτυχώς κανείς δεν έχει κάνει μέχρι τώρα τον παραλληλισμό. Το οποίον δεν έχει κάποια κοινωνική αξία ή κάποιο κοινωνικό υπόβαθρο να στηριχθεί. Το «γκέτο» δεν είναι το ίδιο με την Πλατεία Βάθης ή τον καταυλισμό Ρομά και η «φαβέλα» δεν είναι το ίδιο με το φαλάφελ.
- Δεν υπάρχουν παρά ψήγματα του «κάτω η κοινωνία-μεγαλοαστοί-κεφάλαιο» και καθόλου ακροδεξιές/ναζιστικές αναφορές.
- Δε βλέπω δυναμική να «διαφθείρει» τη νεολαία. Τουλάχιστον όχι παραπάνω από την ταινία Joker με το Joaquin Phoenix. Συγκεκριμένα:
- Γυναίκες. Οι μισοί απ’ αυτούς που ακούνε trap και μιλάνε για «γκόμενες» και «π@@@@νες προσπάθησαν κάποτε να κατακτήσουν κοπέλα λέγοντάς της «τι ομάδα είσαι».
- Εύκολο χρήμα. Τους πρόλαβε το βαθύ ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης.
- Ναρκωτικά. Να πέσεις στα σκληρά από ένα βιντεοκλίπ, χλωμό. Πιο επικίνδυνες βρίσκω απόψεις του στυλ «την κόκα αν ξέρεις να την πίνεις δε παθαίνεις τίποτα, ίσα ίσα σου δίνει ενέργεια».
- Το φανερά ανησυχητικό στοιχείο της είναι η κουλτούρα των όπλων που προωθείται μέσα απ’ αυτή. Και σας το λέω ως παραλίγο θύμα φονικού ατυχήματος, σε άσκηση με ΟΛΑ τα προβλεπόμενα μέτρα.
Επίλογος.
Αυτά είναι τα συμπεράσματα από μακριά. Όπως μου επισημάνθηκε σωστά (αφού αμφισβητήθηκε πρώτα το κατά πόσον έπρεπε εγώ να γράψω άρθρο για την trap), για να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη σχετικά με το κοινωνικό της μέρος πρέπει να «βγω στον κόσμο» και να μιλήσω με όσους και όσες την ακούν. Θα το κάνω.
