Το τελευταίο trend που πλασάρεται από τον πολιτισμένο κόσμο, ξέρετε αυτόν που έχει λύσει τα προβλήματα επιβίωσης κι ασχολείται με ό,τι του κατέβει, είναι η εντομοφαγία.
Γιατί, αν δεν το έχετε καταλάβει, ο πλανήτης μας είναι στα πρόθυρα της καταστροφής. Όπου να’ ναι έρχεται το τέλος και μας παίρνει όλους ο διάολος. Και φυσικά γι’ αυτό φταίμε εμείς οι κακοί άνθρωποι (όχι όλοι μια συγκεκριμένη ομάδα) διότι αφενός είμαστε πολλοί και αφετέρου επειδή έχουμε την αναίδεια να θέλουμε να ζήσουμε, τρώμε. Οπότε πρέπει να πάρουμε τα μέτρα μας.
Το ένα ήδη έχει παρθεί, τα χάρτινα καλαμάκια. Το άλλο είναι ν’ αντικαταστήσουμε τις χοιρινές μπριζόλες και τ’ αρνίσια παϊδάκια με πασχαλίτσες στο φούρνο και γρύλους φρικασέ. Η σκέψη πίσω από αυτό είναι ότι η καλλιέργεια εντόμων χρειάζεται λιγότερους πόρους από τους αντίστοιχους που απαιτούνται για να διατηρείς π.χ. μια στάνη. Οπότε λιγότεροι πόροι=λιγότερη ενέργεια=λιγότερος «βιασμός της γης».
Η εντομοφαγία σαν πρακτική δεν είναι κάτι καινούριο, οι πρωτόγονες τροφοσυλλεκτικές κοινωνίες περιλάμβαναν συχνά έντομα στο μενού τους. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν πληθυσμοί σε τριτοκοσμικές χώρες όπου ελλείψει αγελάδων καταναλώνουν έντομα, κατά κύριο λόγο ακρίδες, λαμβάνοντας έτσι μια καλή ποσότητα πρωτεΐνης μ’ ελάχιστο λίπος. Η εντομοφαγία συμπεριλαμβάνεται επίσης και σε όλα τα εγχειρίδια επιβίωσης τόσο στρατιωτικά όσο και πολιτικά.
Προσωπικά με την εντομοφαγία per se δεν είμαι αντίθετος και αυτό διότι καταναλώνω τροφές όπως κοκορέτσι και σπληνάντερο σε μεγάλες ποσότητες, οπότε γιατί να με πειράζει εάν σε κάποιον αρέσουν οι σκουληκαντέρες με σως μαδέρα. Επίσης όσο άδικο και ν’ ακούγεται κανείς μας δεν πρόκειται ν’ αντιδράσει εάν δει κάποιον να τρώει μύγες σε αντίθεση με το αν τον δει να τρώει π.χ. ένα σκύλο. Οι αντιρρήσεις μου είναι υγειονομικές αλλά και οικονομικές.
Υγειονομικές διότι ξεκινά η μαζική χρήση και κατανάλωση ενός ουσιαστικά νέου τροφίμου, χωρίς πριν να έχουν γίνει οι απαραίτητες και πολύχρονες έρευνες για το εάν και πόσο αλλεργιογόνο είναι ή για το εάν και πόσο επηρεάζει άτομα με πρόβλημα στη χολή. Το να μην καταναλώσει κάποιος έντομα δε, είναι λιγότερο εύκολο απ’ όσο ακούγεται διότι δε θα διατίθενται (αρχικά τουλάχιστον) σε καλαμάκια αλλά θα αλέθονται και θα προστίθενται σε άλευρα και ζωοτροφές. Θα υπάρχουν φυσικά οι ανάλογες σημάνσεις στα πακέτα.
Οικονομικές διότι εάν το μέτρο εφαρμοστεί τελικά σε μεγάλη κλίμακα και γίνει αποδεκτό από το καταναλωτικό κοινό, θα μειώσει το κόστος παραγωγής χωρίς να μειωθεί όμως η τελική τιμή, όπως είδαμε να γίνεται για παράδειγμα με τα βίγκαν προϊόντα. Ακόμη περισσότερο, επειδή κάποιοι θα θέλουν πρώτες ύλες ή φαγητά χωρίς στοιχεία από έντομα μέσα τους, θα οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση συγκεκριμένων υλικών όπως το αλεύρι, η οποία αύξηση θα μετακυλιθεί και αυτή στην τελική τιμή.
