Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, δεν είναι πια επιστημονική φαντασία ένας κόσμος όπου μπορούν να δημιουργηθούν πειστικά ψηφιακά αντίγραφα του εαυτού μας – με τη φωνή μας, το ύφος μας, ακόμα και με τον τρόπο που σκεφτόμαστε και μιλάμε.
Ο κίνδυνος της εξαπάτησης και η αξία της εμπιστοσύνης
Ήδη έχουμε παραδείγματα επιθέσεων phishing όπου χρησιμοποιείται η φωνή ενός συγγενή για να εξαπατηθεί κάποιος. Φανταστείτε όμως τι μπορεί να γίνει όταν τα deepfakes συνδυάζονται με αλγορίθμους που γνωρίζουν όλη την ψηφιακή σας παρουσία: social media, email, συνομιλίες. Τα «ψηφιακά σας δίδυμα» θα μπορούν να συνομιλούν, να κάνουν αστεία, να ζητούν χάρες – και να σας μοιάζουν σε όλα
Σε μια τέτοια εποχή, τίθεται ένα νέο ερώτημα: πώς θα ξεχωρίζουμε τον πραγματικό άνθρωπο από την «αντιγραφή»; Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε ένα παλιό αλλά πολύ ισχυρό μέσο: τις «safe words» – λέξεις-κλειδιά ή φράσεις που γνωρίζουν μόνο οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι.
Η νέα ανάγκη: Αυθεντικότητα σε έναν ψηφιακό κόσμο
Όπως στον φυσικό κόσμο χρησιμοποιούμε pins και passwords για να προστατεύσουμε τις συναλλαγές μας, έτσι στον κόσμο των deepfakes και των προσομοιώσεων ίσως χρειαστούμε «deep passwords» – λέξεις ή ιστορίες που δεν μπορεί να αναπαράγει καμία τεχνητή νοημοσύνη, όσο εξελιγμένη κι αν είναι.
Safe Words: μια πρακτική πρόληψης
Η λύση είναι απλή, αλλά απαιτεί επίγνωση και προετοιμασία:
Σκεφτείτε 2-3 φράσεις, λέξεις ή εμπειρίες που μόνο εσείς και κάποιοι πολύ κοντινοί σας γνωρίζετε. Προσωπικά σας αστεία, ιδιαίτερες στιχομυθίες, όρους της καθαρεύουσας ή των αρχαίων Ελληνικών, γλώσσα των Ξωτικών από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, είναι όλα δεκτά.
Καθορίστε από πριν με τους ανθρώπους σας ότι αυτές οι λέξεις είναι ο «έλεγχος ταυτότητας» σε περίπτωση αμφιβολίας.
Μην τις γράφετε σε ψηφιακή μορφή. Διατηρήστε τις στον προφορικό χώρο, όπως τα μυστικά των παιδιών.
Ανανεώνετε κατά διαστήματα αυτές τις «safe words», ειδικά αν νιώθετε πως κάτι έχει διαρρεύσει ή έχει ξεχαστεί.
Ένα μέλλον που θέλει προσοχή, όχι φόβο
Δεν χρειάζεται να ζούμε με φόβο για την τεχνητή νοημοσύνη. Όμως όπως έχουμε μάθει να προστατευόμαστε στο φυσικό και ψηφιακό κόσμο, έτσι και σε αυτόν τον νέο υβριδικό χώρο οφείλουμε να προετοιμαστούμε. Όχι με πανικό, αλλά με πρακτικότητα και εμπιστοσύνη.
Γιατί στο τέλος, η πιο ισχυρή ταυτότητα δεν είναι η φωνή μας ή το πρόσωπό μας – είναι οι μνήμες που μοιραστήκαμε και οι κώδικες που μόνο η καρδιά γνωρίζει.
