Τα δύο περιστέρια

Αρχική > Διηγήματα > Τα δύο περιστέρια

Τα δύο περιστέρια. Κεφάλαιο έβδομο

Ο Κύλος παρατηρεί τη Νιμ που ταΐζει τα κοτόπουλα. Όλες αυτές τις μέρες έχει ριχτεί με τα μούτρα στη δουλειά, προσπαθώντας ν’ αποφύγει τη Χαπέτ. Ακόμη και τα βράδια κοιμάται έξω στην αυλή, πάνω σ’ ένα αυτοσχέδιο στρώμα από άχυρα. Η όλη κατάσταση, εκτός του...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα δύο περιστέρια. Κεφάλαιο έκτο.

-Αν πρέπει να τοποθετήσω κάπου την αρχή της χρυσής μας εποχής, είναι ακριβώς αυτή η στιγμή. Όταν η θεά  πατά εδώ, το πόδι της. Η Νιμ και η Χατέπ τον κοιτούν παραξενεμένες. Αφού έχουν περάσει μέρες, γι ακόμη μια φορά, χωρίς να τους δώσει την...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα δύο περιστέρια. Κεφάλαιο πέντε

Παλιά. Ο άντρας περπατά σιγά στο σκονισμένο περίβολο. Νέος, με μαύρα μαλλιά κι έντονα μαύρα μάτια. Ο μεταξωτός  χιτώνας που καλύπτει το κορμί του, μαζί με το επιβλητικό του παράστημα, είναι αλάνθαστα σημάδια βασιλικής  καταγωγής. Αν και είναι η πρώτη φορά που οι ντόπιοι βλέπουν...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα δύο περιστέρια. Κεφάλαιο τέταρτο

Η Νιμ χαϊδεύει με τ’ ακροδάχτυλα το βελανίδι, προσφορά του Άριστου.  Ακόμη θυμάται τους πιστούς να πέφτουν πάνω του με μανία, διεκδικώντας ένα απ΄ αυτά που κρατούσε στα χέρια του, σε μια προσπάθεια να κλέψουν λίγη παραπάνω θεϊκή εύνοια. Η φίλη της απορεί. Εντάξει, οι...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα δύο περιστέρια. Κεφάλαιο τρίτο

Το μεγάλο αγέρωχο δέντρο, περιτριγυρίζεται από έναν αραιό και κακοφτιαγμένο φράχτη. Όχι για προστασία, μιας κι ένα παιδί μπορεί να τον δρασκελίσει, αλλά για τελετουργικούς σκοπούς. Το κάθε ξύλο έχει χαραγμένο επάνω του ένα σημάδι και όλα μαζί είναι δώδεκα. Όσοι και οι θεοί του...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα δύο περιστέρια. Κεφάλαιο δεύτερο.

Σκλάβες, αυτή είναι η σωστή λέξη που περιγράφει την πραγματικότητά τους. Χωρίς γονείς, χωρίς πατρίδα, χωρίς τίποτα. Το μόνο που έχουν είναι η μια την άλλη. Ανταλλάσουν ιστορίες. Μεγάλοι ναοί, ποτάμια, ήρωες. Η μια, η μικρότερη, είναι από σπουδαία γενιά. Ο πρόγονός της ήταν αρματηλάτης...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα δύο περιστέρια. Κεφάλαιο πρώτο

Ξερότοπος. Πέτρες, κίτρινο χορτάρι και σκόνη. Δέκα μέρες πάνω στο κάρο και η μόνη αλλαγή στο άνυδρο τοπίο είναι οι μικρόσωμοι μελαχρινοί χωριάτες που τις κοιτάζουν με περιέργεια. Λεροί, κακοντυμένοι, με πλούσια γενειάδα οι άντρες και πυκνά σγουρά μαλλιά οι γυναίκες. Καμιά φορά τους συνοδεύουν...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΑΝΤΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ

Στο χωριό μου λέγανε ότι «καλύτερα να σε ακούν παρά να σε βλέπουν». Αν και δεν πρόκειται για κάποια πρωτότυπη σκέψη της ΑΕΠ (Αθάνατης Ελληνικής Επαρχίας), δεν παύει να κρύβει μια μεγάλη δόση αλήθειας.Στην εποχή της οθόνης, αυτή η ιστοσελίδα είναι ουσιαστικά η φωνή μου.
Και η φωνή άλλων. Αυτών που έχουν κάτι καλό να πουν. Αυτών που δεν ακούγονται όσο πρέπει ή έστω όσο επιθυμούν. Αυτών που βλέπουν τα πράγματα με άλλο μάτι. Με το τσακίρικο, για τις μακρινές αποστάσεις.Η σελίδα διέπεται από μερικές σταθερές. Πρώτη και κύρια ότι η ζωή αντιγράφει την τέχνη. Δεύτερη, ότι το σύμπαν είναι τόσο απασχολημένο με το να επεκτείνεται που δε θα συνωμοτήσει για τις επιθυμίες κανενός. Και τρίτη και φαρμακερή, ότι είσαι αυτό που κάνεις και όχι αυτό που λες.Μια περιήγηση θα σας είναι αρκετή ώστε να καταλάβετε τη δομή, τις κατηγορίες και την εν γένει θεματολογία. Νιώστε ελεύθερες και ελεύθεροι να επισημάνετε ό,τι δε σας αρέσει καθώς και να επαινέσετε ό,τι σας ενθουσιάζει. Τ΄ αυτιά μου είναι τεντωμένα και το στομάχι μου αντέχει τα θιξίματα.Θα τα λέμε συχνά, όσο έχουμε την κατάρα να ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς.

Επιγέας. Έτος όγδοο και δέκατο και δισχιλιοστό.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

ΑΡΧΕΙΟ