Δεν ξέρω αν το έχετε πάρει χαμπάρι αλλά τελευταία έχουν αλλάξει σοβαρά τα κόζια οσοναφορά τη συμπεριφορά των Ευρωπαίων ηγετών απέναντι στους εξ ανατολής γείτονές μας και τον κακομούστακο ηγέτη τους. Αναφέρομαι φυσικά στην Τουρκία και τον Ρεζέπ Ταγίπ Ερντογκάν.
Και αυτή τη φορά όχι όπως συνήθως «κάνω μιαν αυστηρή δήλωση για τα μάτια του κόσμου». Τον έχουν βάλει στα σκοινιά και τον βαράνε όπως βαράνε το Ρόκυ οι αντίπαλοί του στο πρώτο μισό της ταινίας. Στα τόσα χρόνια πραγματικά δε θυμάμαι άλλη φορά τόσο επιθετική συμπεριφορά εναντίον της Τουρκίας, με πράξεις.
Από κοντά και ο Τζο Μπάιντεν που μας βγήκε τέντα Γιάνκης, μετά το μικρό intermezzo του χαρισματικού αλλά soft Obama και του άλλου με το πορτοκαλί μαλλί και την ωραία γυναίκα. Το ερώτημα είναι, γιατί όλα αυτά και γιατί τώρα; Και η απάντηση είναι, για μία καρέκλα.
Συγκεκριμένα την καρέκλα που δεν προσέφερε ο Ερντογκάν στην Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν κατά την τελευταία επίσημη επίσκεψή της στην Κωνσταντινούπολη. Η οποία Ούρσουλα είναι Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ήτοι ένα από τα ισχυρότερα άτομα στη Γηραιά Ήπειρο τώρα που μιλάμε.
Ο δικός μας λοιπόν έκατσε τον Σαρλ Μισέλ, Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και άφησε την κυρία να ξεροσταλιάζει όρθια λες και περιμένει το 040 Πειραιά-Σύνταγμα. Τελικά βρήκε έναν καναπέ αλλά το κακό είχε ήδη γίνει για τον Οθωμανό.
Οι λοιποί ηγέτες εξέλαβαν αυτήν την πράξη, και παρεμπιπτόντως σωστά, ως μία προσπάθεια του Ερντογκάν να τους «την πει» κατά το κοινώς λεγόμενο, μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η αποχώρηση της Τουρκίας από από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης- την πρώτη διεθνή συνθήκη που ορίζει νομικά δεσμευτικούς κανόνες στις χώρες που την έχουν κυρώσει για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας. Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω και θα ρίξω μια σφαλιάρα παραπάνω, δηλαδή.
Το βασικό πρόβλημα του Ρεζέπ είναι που νομίζει ότι οι ηγέτες του πολιτισμένου κόσμου τον θεωρούν ισότιμό τους, μη σας πω καλύτερό τους. Ενώ στην πραγματικότητα είναι σαν εκείνα τα παιδάκια στο χωριό που τα παίζαμε διότι είχαν τη μοναδική μπάλα ποδοσφαίρου. Μέχρι βεβαίως να τη δουν μεγάλοι Σεντρεφόρ και να μας πρήξουν, οπότε αγοράζαμε μία μπάλα ρεφενέ και τρώγανε πάγκο.
Είναι αστείο και ταυτόχρονα τραγικό ότι μετά από τόσα εγκλήματα εναντίον του λαού και γενικά της ανθρωπότητας, ο ρους της ιστορίας για τη γείτονα, θ’ αλλάξει εξαιτίας μιας κοινωνικής απρέπειας. Βεβαίως αν ο Ταγίπ έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την Ελληνική κοσμοθεωρία απ’ ότι για τα Ελληνικά νησιά, θα ήξερε την Ύβρι, την Άτη και τη Νέμεση.
Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το εξαίρετο τραγούδι «Por una cabeza» https://www.youtube.com/watch?v=Gcxv7i02lXc
